Σταμάτησε το σχολείο στα 12 για να δουλέψει – εξαμελής η οικογένειά της. Παντρεύτηκε, έχει τρία παιδιά και η αγάπη της για την μόρφωση την έκανε να φοιτήσει σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Συνέχισε με πολλές θυσίες στο εσπερινό λύκειο (έπρεπε να δουλεύει και να σπουδάζει) και σήμερα, στα 52 της χρόνια, έχοντας αριστεύσει (17.302 μόρια- μεταξύ των υποψηφίων των εσπερινών λυκείων) στις εισαγωγικές, είναι πρωτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Πηγαίνοντας στο σχολείο ένιωθα ότι πλούτιζα" εξομολογείται η Α. Μ.
«Η ουσία της ζωής είναι η προσπάθεια να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να μάθουμε. Αυτό που με βοήθησε να μην υπολογίζω την κούραση είναι ότι πηγαίνοντας στο σχολείο, κάνοντας Αριστοτέλη και Παπαδιαμάντη, ένιωθα ότι πλούτιζα. Το χαιρόμουν. Και για να φτάσεις κάπου πρέπει να το κάνεις γιατί σ’ ευχαριστεί». Γράφτηκε στο Λύκειο και ήταν συμμαθήτρια του γιου της. «Ξέρετε, το πιο συγκινητικό ήταν η αντιμετώπιση των παιδιών. Κάναμε μαζί ζαβολιές, μου έδιναν ‘σκονάκια’ στα μαθήματα της Πληροφορικής. Γιατί εμένα μου άρεσαν τα φιλολογικά μαθήματα. Ήταν μια συνωμοσία πολύ τρυφερή» εξομολογείτε. Ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημά της αφού παραμελούσε συχνά την οικογένειά της. Τους χρωστά ευγνωμοσύνη που της συμπαραστάθηκαν, λέει, όπως και στους καθηγητές της. «Με βοήθησαν πολύ όλοι. Και οι καθηγητές μου. Έκανα ενισχυτικά μαθήματα πριν και μετά τη λήξη του επίσημου ωραρίου. Δεν πήγα ποτέ σε φροντιστήριο».
Δηλώνει πως η πρώτη της αγάπη ήταν η ιστορία «με έχει συναρπάσει η αρχαιολογία….Είναι μία εκπληκτική εμπειρία τα μαθήματα. Για μένα τουλάχιστον που μ’ αρέσει αυτό που σπουδάζω. Αισθάνομαι συγκινημένη για όλα όσα μαθαίνω, για την κληρονομιά μας. Παρακολουθώ σταθερά τα μαθήματα της σχολής. Αισθάνομαι πιο γεμάτη τώρα...».
«Η ουσία της ζωής είναι η προσπάθεια να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να μάθουμε. Αυτό που με βοήθησε να μην υπολογίζω την κούραση είναι ότι πηγαίνοντας στο σχολείο, κάνοντας Αριστοτέλη και Παπαδιαμάντη, ένιωθα ότι πλούτιζα. Το χαιρόμουν. Και για να φτάσεις κάπου πρέπει να το κάνεις γιατί σ’ ευχαριστεί». Γράφτηκε στο Λύκειο και ήταν συμμαθήτρια του γιου της. «Ξέρετε, το πιο συγκινητικό ήταν η αντιμετώπιση των παιδιών. Κάναμε μαζί ζαβολιές, μου έδιναν ‘σκονάκια’ στα μαθήματα της Πληροφορικής. Γιατί εμένα μου άρεσαν τα φιλολογικά μαθήματα. Ήταν μια συνωμοσία πολύ τρυφερή» εξομολογείτε. Ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημά της αφού παραμελούσε συχνά την οικογένειά της. Τους χρωστά ευγνωμοσύνη που της συμπαραστάθηκαν, λέει, όπως και στους καθηγητές της. «Με βοήθησαν πολύ όλοι. Και οι καθηγητές μου. Έκανα ενισχυτικά μαθήματα πριν και μετά τη λήξη του επίσημου ωραρίου. Δεν πήγα ποτέ σε φροντιστήριο».
Δηλώνει πως η πρώτη της αγάπη ήταν η ιστορία «με έχει συναρπάσει η αρχαιολογία….Είναι μία εκπληκτική εμπειρία τα μαθήματα. Για μένα τουλάχιστον που μ’ αρέσει αυτό που σπουδάζω. Αισθάνομαι συγκινημένη για όλα όσα μαθαίνω, για την κληρονομιά μας. Παρακολουθώ σταθερά τα μαθήματα της σχολής. Αισθάνομαι πιο γεμάτη τώρα...».
Εγώ τώρα τι πρέπει να γράψω; Και χωρίς σχόλιο η είδηση αυτή είναι πλήρης. Κρατάω τρεις κουβέντες της ΑΞΙΑΣ Γυναίκας, Συζύγου, Μητέρας και σημερινής Φοιτήτριας: «Στο σχολείο ένοιωθα ότι πλούτιζα… Η ουσία της ζωής είναι η προσπάθεια να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να μάθουμε… Για να φτάσεις κάπου πρέπει να το κάνεις γιατί σ’ ευχαριστεί». Αυτά για να τ’ ακούν τα σημερινά παιδιά που, ενώ η μοναδική τους …εργασία είναι να πηγαίνουν στο σχολείο για να …πλουτίσουν αυτά πάνε με το …στανιό επειδή υπάρχει το υποχρεωτικό της φοίτησης, που έχουν συνηθίσει να καταπίνουν την πνευματική τροφή που τους δίνεται…μασημένη, είτε μέσα στις αίθουσες των φροντιστηρίων είτε των ιδιαιτέρων μαθημάτων, που δεν χρειάζεται να κοπιάσουν για κάτι άλλο αφού οι γονείς-κηδεμόνες τους τα παρέχουν χωρίς φειδώ, που δεν κάνουν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια να ανοίξουν το παράθυρο προς τη γνώση παρά μόνο περιμένουν να το βρουν ανοικτό, που έχουν χάσει την ουσία της ζωής ή την έχουν βρει στο …κινητό τους, στον pc τους ή στο clubάκι.
ΥΓ. Ίσως η ευθύνη βαραίνει πρώτα εμάς τους γονείς-κηδεμόνες, τους δασκάλους, την υπεύθυνη πολιτεία. Αλλά και οι νέοι έχουν ευθύνη και κάποτε περιμένουμε να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ, να ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΝ και να βάλουν εμάς και τα πράγματα στη ..θέση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου