Το Δημόσιο σχολείο ακόμη αντιστέκεται

'Ακουσα, Είδια, Διάβασα, Αγανάκτησα και Έγραψα: στον τοπικό Τύπο

Διάβασα τη συνέντευξη που έδωσε σε τοπική εφημερίδα, ο φυσικός (τα τελευταία χρόνια Σύμβουλος Φυσικών), νομικός και συγγραφέας κ. Γιάννης Μήτσιου που αναφέρεται στον υποβαθμισμένο παιδαγωγικό ρόλο των δασκάλων και για τα προβλήματα του εκπαιδευτικού συ­στήματος και στο καινούριο αυτοβιογραφικό, όπως λέει, βιβλίο που ετοιμάζει με τίτλο «40 χρόνια δάσκαλος».

Στην ερώτηση: «Ποιο πιστεύετε πως είναι το θετικό και ποιο το αρνητικό χα­ρακτηριστικό του εκπαιδευτικού συστήματος;» απαντά μεταξύ των άλλων πως:
«…Τα φροντιστήρια ακολουθούν πνευματοκτόνο διδασκαλική μεθοδολογία και τα σχολεία την αντιγράφουν…» Και συνεχίζει «...Όμως το σχολείο πρέπει να δίνει γνωσιολογικές και εννοιολογικές υποδομές. Τα παιδιά υστερούν σ΄ αυτό. Θετικό είναι ότι κάθε παιδί έρχεται στο σχολείο και μπορεί κάτι να πάρει. Ακόμη και να ενθαρρυνθεί για να αναπτύξει κά­ποιο ταλέντο του».

Όταν διαβάσει κανείς τη συνέντευξη και δει και τους τίτλους του κ. Γ.Μ. θα θεωρήσει πως αφού τα λέει ένας …σοφός, ε δε μπορεί έτσι έχουν τα πράγματα. Και όμως δεν είν’ έτσι. Δε γνώρισα τον κ. Γ.Μ. ως καθηγητή παρά μόνο το 1989 ως Σχολικό Σύμβουλο Φυσικών και έκτοτε αρκετές φορές είχα την …ατυχία να τον ξανακούσω, πάντα από την ίδια θέση. Ε, το μόνο που θυμάμαι από αυτόν ήταν κάτι ...μονόλογοι που ξεκινούσαν από τους αρχαίους έλληνες και φτάναν μέχρι σήμερα –έχει μεγάλη ικανότητα και ευφράδεια λόγου- και αρκετά περιστατικά-ανέκδοτα από την καθηγητική του θητεία. Καμία συμβουλή ως ..Σύμβουλος, καμία φρέσκια ιδέα, καμία προσφορά στον κλάδο των Φυσικών (Εξηγούμαι: αναφέρομαι πάντοτε στην ιδιότητα ως Συμβούλου).

Δεν γνωρίζω πότε εγκατέλειψε την έδρα ως μάχιμος καθηγητής αλλά φαντάζομαι πως αυτό συνέβη προ αμνημονεύτων χρόνων. Όχι κ. Γ.Μ., επιτρέψτε μου να διαφωνήσω μαζί σας. Το σχολείο δεν αντιγράφει το φροντιστήριο. Δεν έχει το λόγο να το κάνει. 'Αλλωστε, άλλος ο ρόλος του καθενός (προσωπικά διαφωνώ ως προς το αν έχει ρόλο και λόγο ύπαρξης το φροντιστήριο). Απλώς είναι συμπιεσμένο κι αυτό μέσα στις συμπληγάδες πέτρες, που φέρουν το σημερινό όνομα «πανελλαδικές εξετάσεις», έχει όμως φιλότιμους και ευσυνείδητους καθηγητές που πασκίζουν, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, όπως σωστά λέτε, και την κοινωνική απαξίωση, να φέρουν εις πέρας τη δουλειά τους (έχει και από τους άλλους, τους ασυνεπείς, τους λουφαδόρους, τους ακατάλληλους, τους "σκάρτους" αν θέλετε, τόσους όσους έχει και ο κλάδος των νομικών, ή των γιατρών, ή των αστυνομικών, ή των εφοριακών, ή γενικότερα των δημοσίων υπαλλήλων ή και των κάθε είδους επαγγελματιών). Και ποια είναι αυτή; Μα να δώσουν τα φώτα και τα εφόδια στα νέα παιδιά. Ξέρετε πόσες εργατοώρες, εντός και εκτός ωραρίου διδασκόντων και διδασκομένων, αφιερώνονται με κέφι εκατέρωθεν, για να ετοιμαστούν θεατρικές ομάδες, μουσικές εκδηλώσεις, να υλοποιήσουν προγράμματα περιβαλλοντικής εκπ/σης και αγωγής υγείας, εκπαιδευτικές –με την κυριολεξία της λέξης- εκδρομές ή επισκέψεις, αρωγής των τελειοφοίτων όσον αφορά στην επαγγελματική τους αποκατάσταση και στη σωστή επιλογή σχολών, σε πολλαπλές αθλητικές δραστηριότητες και άλλες; Γνωρίζετε πόσα ταλέντα υποβοηθούνται και αναγνωρίζονται μέσα από την εκπ/κή διαδικασία, συμμετέχουν και διαπρέπουν σε διάφορους μαθητικούς διαγωνισμούς και βραβεύονται για τις επιδόσεις τους; Ων ουκ έστιν αριθμός. Το σχολείο καλλιεργεί την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα των νέων. Κόντρα σ’ αυτούς όλους που το πολεμούν, που δεν το βοηθούν (όπως για παράδειγμα και ο θεσμός των Συμβούλων, που και ο ίδιος υπηρετήσατε) και που θέλουν την απαξίωσή τους. Υπάρχουν έντιμοι και δραστήριοι δάσκαλοι που δουλεύουν και θα δουλεύουν γι’ αυτό, μέχρις εσχάτων. Και τα παιδιά τους το αναγνωρίζουν!