Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Οι ορεξάτοι και κεφάτοι δάσκαλοι

Πούσαι παιδί, θες μια ...εκπαιδευτική μεταρρύθμιση;
Μάθε παιδί μου γράμματα και κάνε υπουργέ μου μια μεταρρύθμιση.


Οι …μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση
ξεκίνησαν, κυρίως, από το 1976. Η πρώτη, γνωστή ως μεταρρύθμιση Ράλλη, είχε την κατάργηση του παλιού εξαταξίου γυμνασίου και το διαχωρισμό της μέσης εκπαίδευσης σε τριτάξιο γυμνάσιο, και γενικό λύκειο, τη δημιουργία των τεχνικό-επαγγελματικών λυκείων και την ίδρυση των ΚΑΤΕΕ. Ακολούθησε ο, κατ' ευφημισμόν, ...Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία, του Σουφλιά, με το …καθοδηγούμενο ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε σ’ όλους τους εκπαιδευτικούς αλλά η μεταρρύθμιση του έμεινε στα χαρτιά (τουλάχιστον όσον αφορά τη Π/θμια και Δ/θμια Εκπ/ση). Η εκπαιδευτική …μεταρρύθμιση Αρσένη, με την κατάργηση του τύπου του λυκείου (Γενικό Τεχνικό-επαγγελματικό, πολυκλαδικό) και την αντικατάστασή του από το ενιαίο λύκειο, καθώς και την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ με την κατάργηση του συστήματος των δεσμών και την αντικατάστασή τους με πανελλαδικές εξετάσεις στις τρεις τάξεις του λυκείου, και τέλος την κατάργηση των παραπεμπτικών εξετάσεων του Σεπτέμβρη. Για να φτάσουμε στο «Μάκη κάτσε φρόνιμα». Είχε προηγηθεί και μια άλλη …μεταρρύθμιση με τη δημιουργία των Πολυκλαδικών λυκείων, την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση με το σύστημα των δεσμών και άλλες μικρές αλλαγές. Ακολούθησε η …μεταρρύθμιση Γιαννάκου με κύριο θέμα την αναθεώρηση του Άρθ. 16 του
Συντάγματος για την ίδρυση μη-κρατικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις σε μεγάλο τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αποτέλεσμα ήταν η αναστάτωση στο χώρο της εκπαίδευσης με μαζικές κινητοποιήσεις και κύματα καταλήψεων. Και φτάνουμε στη …μεταρρύθμιση Στυλιανίδη με το «Έξυπνο Σχολείο» και το σλόγκαν «Όλα είναι θέμα παιδείας».

Εκπαιδευτικές μεταρρύθμισης ακούμε χρόοοονια τώρα αλλά δε βλέπουμε παρά μικρές -ενίοτε μικρομεγάλες- αλλά …σπασμωδικές και ξεκάρφωτες αλλαγές. Αν συνοψίσουμε, θα δούμε τα 19 πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα που στην πορεία έγιναν 9 και μετά έξι, τη βάση εισαγωγής του 10 που ως αποτέλεσμα είχε την …προώθηση των κομμένων στα κολλέγια, τη μετονομασία του ενιαίου λυκείου σε γενικού, των τεχνικών σχολών σε επαγγελματικές, την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων προς το χειρότερο -όπως οι ίδιοι οι καθηγητές και μαθητές ομολογούν, την αξιολόγηση των ΑΕΙ, η μετονομασία τμημάτων ΑΕΙ & ΤΕΙ. Τίποτε ουσιαστικό, τίποτε μόνιμο. Ο κάθε υπουργός Παιδείας, έχει βάλει στόχο αμέτι μουχαμέτι ν’ αφήσει τ’ όνομά του σφραγίδα σε μια ακόμη …μεταρρύθμιση.

Το πλέον πολυχρησιμοποιημένο σλόγκαν, που αφορά στην Εκπαίδευση, είναι «η ανάγκη ποιοτικής αναβάθμισης του δημόσιου σχολείου». Ναι αλλά πώς θα επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη ποιοτική αλλαγή; Όπως …αποκάλυψε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, ο κυριότερος λόγος που οι σημερινοί μαθητές θα επέλεγαν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, είναι το καλό ωράριο και οι διακοπές. Βλέπουν τους καθηγητές τους, δηλαδή, να προσέρχονται από τις 8 ή 9 ή 10 και να φεύγουν στις 11 ή 12 ή το πολύ 2 το μεσημέρι (δεδομένου ότι το εβδομαδιαίο ωράριό τους είναι από 21 ώρες μέχρι και τις 16). Βλέπουν τους καθηγητές του να έχουν 15 ημέρες διακοπών τα Χριστούγεννα και το Πάσχα και 2 μήνες το καλοκαίρι. Ξεχνούν ή τους διαφεύγει ότι αυτό συμβαίνει –πάνω κάτω- και στις περισσότερες των χωρών εντός και εκτός Ε.Ε., καθώς και το ψυχοφθόρο του επαγγέλματος (στην ίδια έρευνα, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μας, δηλώνει ότι δεν θα ενθάρρυνε το δικό του παιδί να ακολουθήσει το ίδιο επάγγελμα διότι στην πορεία «ανακάλυψαν» ότι είναι ψυχοφθόρο).

Δε νομίζω πως θα διαφωνήσει κανείς ότι πρόκειται για ένα δύσκολο επάγγελμα και ότι ο εκπαιδευτικός σήμερα, δεν έχει τη στήριξη που χρειάζεται από μέρους της πολιτείας. Για να αντέξει (ο εκπαιδευτικός) λοιπόν, πρέπει πάνω απ' όλα να αγαπά αυτό που επέλεξε να κάνει και φυσικά να μπορεί να το κάνει καλά. Η ποιοτική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, δεν μπορεί να γίνει από ανθρώπους που επέλεξαν να το υπηρετήσουν, επειδή σχολνάνε στις 2 το μεσημέρι και κάθονται όλο το καλοκαίρι. Όπως επίσης δε θα υποστηρίζαμε σε καμιά περίπτωση ότι αυτή η νοοτροπία χαρακτηρίζει το σύνολο των εκπαιδευτικών ή ότι δεν υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα. Επομένως, το πρόβλημα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ και γενικά της Πολιτείας είναι να βρει μεθόδους που θα προσελκύσει νέους, ορεξάτους και ταλαντούχους ανθρώπους στην εκπαίδευση και θα τους δώσει τη δυνατότητα επαγγελματικής εξέλιξης και άλλα στηρίγματα. Δεν είναι τα όμορφα σχολεία ούτε καν η προχωρημένη τεχνολογία που φτιάχνουν καταπληκτικά σχολεία· είναι οι ορεξάτοι δάσκαλοι!
ΥΓ. Αφορμή πήρα από ένα σχετικό άρθρο, στο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ θαρρώ, του οποίου τα διαδικτυακά ίχνη -για παραπομπή- έχασα. Ζητώ συγχώρεση από το συγγραφέα του άρθρου.

2 σχόλια:

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Μαζι σου 100%!

phlou...flis είπε...

@exoaptonkyklo: στον επομενο ανσχηματισμό, μας βλέπω υπουργό και υφυπουργό Παιδείας