Διάβασα και Αντέγραψα: του Β.Κ., από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Είναι τουλάχιστον υποκρισία να μιλούν κάποιοι για κομματισμό προκειμένου να «στιγματίζουν» τις μαθητικές καταλήψεις. Όταν οι ίδιοι αν δεν είναι μέλη είναι σίγουρα ψηφοφόροι, κάποιου κόμματος το οποίο προφανώς διαφωνεί με αυτή τη μορφή των κινητοποιήσεων. Είναι επικίνδυνο για το μέλλον, να ζητάμε από τα παιδιά να συμβιβαστούν με αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που... στηρίζεται στα φροντιστήρια, από το δημοτικό κιόλας! Είναι άδικο να ζητάμε από τα παιδιά να συμβιβαστούν με αυτά τα σχολεία, όταν η ίδια η κοινωνία δια των φορέων της, τους περνάει το μήνυμα πως για να εργασθείς πρέπει να γνωρίζεις από «γλείψιμο», πως πρέπει να περάσεις από τα βουλευτικά γραφεία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Είναι παράλογο να τον εξοντώνεις οικονομικά για να αποκτήσει μεταπτυχιακό, όταν ξέρει πως στη χώρα μας προάγεσαι υπηρεσιακά με βάση την κομματική σου ταυτότητα και όχι τα πραγματικά προσόντα...
Έχουμε συνειδητοποιήσει πως κατηγορούμε τα παιδιά επειδή...διεκδικούν, όταν θεωρητικά θα έπρεπε να τα ενθαρρύνουμε να αγωνίζονται, να είναι «ανήσυχα» και όχι να τα υποχρεώνουμε σε συμβιβασμούς από τα δεκαπέντε τους; Αλλά ποιος θα το κάνει; Ο γονέας που «βολεύτηκε» ή ο παιδαγωγός που εργάζεται ως «δημόσιος υπάλληλος»; Τα κόμματα που υποστηρίζουν αιτήματα με βάση την εκάστοτε θέση τους ή οι φορείς που έχουν αλλοτριωθεί από κομματικούς; Τα υποταγμένα Μέσα Ενημέρωσης που... προάγουν τα οπίσθια της καθεμιάς, παρουσιάζοντας το ακραίο ως φυσιολογικό; Ποιος; Γι’ αυτό τα παιδιά το κάνουν μόνα τους, με όποια ευκαιρία τους δοθεί και σε όποιο χώρο βρεθούν! Για τη μορφή των κινητοποιήσεων ίσως συμφωνήσουμε ίσως όχι, γιατί σε κάποιες καταλήψεις όντως κρύβονται οι αδιάφοροι. Αλλά δεν μπορούμε ούτε να λοιδορούμε ούτε να ισοπεδώνουμε μαθητές, ειδικά αυτούς που αγωνιούν για το αύριό τους. Δεν είναι απλά δικαίωμά τους, είναι υποχρέωσή τους. Όσοι αγωνιούν για τα χαμένα μαθήματα ας ζητήσουν από το ΥΠΕΠΘ να αποφασίσει την αναπλήρωση των χαμένων ημερών και τότε δεν θα υπάρξει άλλο πρόβλημα (... για φέτος). Αλλά να αποφασίσει επίσης τα «σχολεία» μας, να γίνουν σχολεία...
Έχουμε συνειδητοποιήσει πως κατηγορούμε τα παιδιά επειδή...διεκδικούν, όταν θεωρητικά θα έπρεπε να τα ενθαρρύνουμε να αγωνίζονται, να είναι «ανήσυχα» και όχι να τα υποχρεώνουμε σε συμβιβασμούς από τα δεκαπέντε τους; Αλλά ποιος θα το κάνει; Ο γονέας που «βολεύτηκε» ή ο παιδαγωγός που εργάζεται ως «δημόσιος υπάλληλος»; Τα κόμματα που υποστηρίζουν αιτήματα με βάση την εκάστοτε θέση τους ή οι φορείς που έχουν αλλοτριωθεί από κομματικούς; Τα υποταγμένα Μέσα Ενημέρωσης που... προάγουν τα οπίσθια της καθεμιάς, παρουσιάζοντας το ακραίο ως φυσιολογικό; Ποιος; Γι’ αυτό τα παιδιά το κάνουν μόνα τους, με όποια ευκαιρία τους δοθεί και σε όποιο χώρο βρεθούν! Για τη μορφή των κινητοποιήσεων ίσως συμφωνήσουμε ίσως όχι, γιατί σε κάποιες καταλήψεις όντως κρύβονται οι αδιάφοροι. Αλλά δεν μπορούμε ούτε να λοιδορούμε ούτε να ισοπεδώνουμε μαθητές, ειδικά αυτούς που αγωνιούν για το αύριό τους. Δεν είναι απλά δικαίωμά τους, είναι υποχρέωσή τους. Όσοι αγωνιούν για τα χαμένα μαθήματα ας ζητήσουν από το ΥΠΕΠΘ να αποφασίσει την αναπλήρωση των χαμένων ημερών και τότε δεν θα υπάρξει άλλο πρόβλημα (... για φέτος). Αλλά να αποφασίσει επίσης τα «σχολεία» μας, να γίνουν σχολεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου