Η πλασματική ανάγκη των φροντιστηρίων Μ.Ε.

'Ηδη κυλάει η τρίτη (λέμε τώρα) εβδομάδα στο σχολείο -sorry, στο ΕΞΥΠΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ- και οι μαθητές μου φαίνονται ...βαριεστημένοι. Συζήτησα μαζί τους το θέμα αυτό και έθεσα μάλιστα και τον προβληματισμό, μήπως φταίω κι εγώ με τον τρόπο διδασκαλίας μου που τους κάνει να βαριούνται. Για λόγους ευγένειας -θαρρώ- μου το απέκλεισαν και μου δήλωσαν πως στα φροντιστήρια τους είναι αρκετά προχωρημένοι, αυτά που διδάσκω τα έχουν διδαχθεί ήδη και τα έχουν ...ξεχάσει. Για όσους δεν γνωρίζετε, στα περισσότερα -ή και όλα- τα φροντιστήρια, ...τελειώνουν (κατά το ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε) νωρίς την ύλη της Β' τάξης για να ασχοληθούν πιο ...σοβαρά με την ύλη της Γ' (αυτά είναι τα ΠΑΝΕΞΥΠΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ). 'Ετσι κι εγώ με τη σειρά μου, τους μίλησα για τα φροντιστήρια και την αναγκαιότητά τους. Δεν τους έπεισα, αλλά φάνηκε πως τους προβλημάτισα -όχι για να σταματήσουν να πηγαίνουν εκεί- αλλά για τη δίνη μέσα στην οποίαν αναγκαστικά βρίσκονται. Αυτήν, που τους στερεί την απόλαυση των καλύτερών τους χρόνων.

Η ανάγκη των μαθητών για την προετοιμασία τους για τις πανελλαδικές εξετάσεις μέσα από τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, είναι ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ. Για δύο λόγους:

α) Είναι η ανάγκη των εξετάσεων που την έκανε (την …ανάγκη) και τα έκανε (τα φροντιστήρια) …αναγκαία. Ας καταργηθούν οι εισαγωγικές εξετάσεις για να δούμε τη …χρησιμότητά τους. Είναι το κυνήγι της υψηλότερης επίδοσης αλλά είναι και …μόδα. Διαφορετικά, αφού ΟΛΟΙ οι μαθητές της Γ’ τάξης είναι …εγγεγραμμένοι σε φροντιστήρια (ή ιδιαίτερα) γιατί δεν πετυχαίνουν όλοι; Γιατί υπάρχουν αποτυχίες; Μου είνα αδιανόητο ο ...αδύνατος για το σχολείο μαθητής να είναι ...δυνατός στο φρ/ριο. Εξάλλου, κάποιοι φροντιστές ...συστήνονται ως "ειδικοί επί των πανελληνίων" ή ως "αρωγοί" για τις πανελλήνιες.

β) Ας κάνουμε μια υπόθεση, πως την επόμενη σχολική χρονιά ΟΛΟΙ οι μαθητές της Γ τάξης, υποψήφιοι των ΤΕΙ και ΑΕΙ, αποφάσιζαν να μην παρακολουθήσουν φροντιστηριακά μαθήματα, να παρακολουθήσουν ΜΟΝΟ το σχολείο και να μελετήσουν ΜΟΝΟΙ τους. Αυτό θα σήμαινε μήπως πως την επόμενη σχολική χρονιά δε θα έχουμε τον ίδιο αριθμό εισακτέων στις σχολές; Δε θα εισαχθούν φοιτητές στις σχολές υψηλής ζήτησης; Θα κλείσουν σχολές λόγω μη εισαγωγής σ’ αυτές σπουδαστών ή φοιτητών; Απλά, οι επιδόσεις θα είναι, ίσως, χαμηλότερες, άρα και οι βάσεις χαμηλότερες. Και αυτό θα σημαίνει πως το πνευματικό επίπεδο εκείνων των μαθητών θα είναι …χαμηλότερο; Όχι φυσικά. Απλά θα εισαχθούν στις ιατρικές σχολές με 18, στις Νομικές με 16, στις παιδαγωγικές με 15,5 κ.ο.κ. Και τέλος, ας κλείσουν και κάποιες σχολές είτε διότι δεν τις προτιμούν οι υποψήφιοι είτε διότι η βάση εισαγωγής τους είναι χαμηλότατη. Σε τι άραγε θα εξυπηρετούσαν;

Ας αναλογιστούμε, τις εργατοώρες που ξοδεύονται στο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο και ας δούμε πώς μπορούν να αξιοποιηθούν (μαθητές της Β' τάξης αναγκάζονται να επιλέξουν, στο σχολείο, άλλο μάθημα επιλογής απ' αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά, με το πρόσχημα ότι αφού αυτό διδάσκεται την 7η ή 8η ώρα δε θα προλαβαίνουν το φρ/ριο που αρχίζει στις 3 η ώρα). Αφού έτσι κι αλλιώς, προθάλαμος των πανεπιστημιακών Σχολών είναι το Λύκειο, ας αξιοποιήσουν τον υπόλοιπο χρόνο ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ και όχι λαμβάνοντας έτοιμη και μασημένη τροφή (θυμάμαι πάντα την γιαγιά μου που με ρωτούσε "γινώσκεις αυτό που αναγιγνώσκεις;"). Εκτός κι αν περάσει ένας Νόμος που να λέει πως μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση, δικαιούται ο καθένας να συμμετέχει στις εξετάσεις για την εισαγωγή του σε πανεπιστημιακές σχολές, ανεξάρτητα από το αν φοιτήσει ή όχι σε λύκειο. Τότε και ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του. Να παρακολουθήσει το Λύκειο, να παρακολουθήσει το φροντιστήριο, να παρακολουθήσει ιδιαίτερα μαθήματα ή να μελετήσει μόνος του. Όπως γίνεται και στα πανεπιστήμια. Συμμετέχεις στις εξετάσεις με ελάχιστες προϋποθέσεις παρακολούθησης μαθημάτων ή εργαστηρίων ή εργασιών.