Σκόρπια ...γιατί - Μέρος 1ο

...για­τί οι μα­θη­τές δεν πα­ρα­κο­λου­θούν τις διά­φο­ρες σχο­λι­κές εκ­δη­λώ­σεις, γιορ­τές, ο­μι­λί­ες, όσο ενδιαφέρουσες και να είναι;
...για­τί οι δά­σκα­λοι-καθηγητές ζη­τά­με -και πολ­λές φορές α­παι­τού­με- α­πό τους μα­θη­τές να κά­νουν πράγ­μα­τα τα ο­ποί­α ε­μείς δεν κά­νου­μεq
...για­τί οι γο­νείς-κη­δε­μό­νες μα­θη­τών έ­χουν α­παι­τή­σεις α­πό το σχο­λεί­ο (δα­σκά­λους, καθηγητές, Υ­πουρ­γεί­ο Παι­δεί­ας) ενώ οι ί­διοι δε συμ­με­τέ­χουν καν στο Σύλ­λο­γο Γο­νέ­ων και Κη­δε­μό­νων;

...γιατί οι μαθητές πλήττουν στο σχολείο, αφού η λέξη σχολείο προέρχεται από τη σχόλη, που σημαίνει γιορτή, ανάπαυση;
...γιατί οι δάσκαλοι-καθηγητές εξαφανίζονται, κυριολεκτικά, από το σχολείο -γίνονται καπνός- μόλις τελειώσει το ωράριό τους;

...γιατί οι γονείς-κηδεμόνες μαθητών στέλλουν τα παιδιά τους σχολείο, μόνο και μόνο για να απαλλαγούν από αυτά;

…γιατί οι μαθητές, ενώ έχουν τόσα πολλά να πουν, να προτείνουν, να διαμαρτυρηθούν, να... δεν τα λένε ή τα λένε κατ’ ιδίαν;
…γιατί οι δάσκαλοι-καθηγητές, δεν ακούνε τους μαθητές όταν έχουν κάτι να πουν, να παραπονεθούν, να διαμαρτυρηθούν;
…γιατί οι γονείς-κηδεμόνες γενικά δεν μιλούν με τα παιδιά τους και δεν ακούν τα παιδιά τους;

…γιατί οι μαθητές απορρίπτουν ότι έχει σχέση με το σχολείο, τα σχολικά βιβλία, τη μόρφωση μέσα από το σχολείο; Αδιαφορούν άραγε γι αυτά ή μήπως έχουν επίγνωση της ανεπάρκειας…
…γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν κινητοποιούν όλες τους τις δυνάμεις για να καταδείξουν, αφ’ ενός μεν, τα προβλήματα της παιδείας και αφ’ ετέρου, την ανάγκη για μόρφωση και μέσα από το σχολείο;
…γιατί οι γονείς-κηδεμόνες των μαθητών δε συμμετέχουν στα δρώμενα του σχολείου, προσφέροντας -έστω από το υστέρημα- τον οβολό τους, περιχαρακωμένοι στο σύνθημα της «δωρεάν» παιδείας…