Λίγα λόγια για τις Πανελλήνιες ή Πανελλαδικές ή Γενικές ή Εισαγωγικές Εξετάσεις

Σχόλιο πρώτο:

Τώρα που κόπασε ο θόρυβος, καταλάγιασε ο κουρνιαχτός των εξετάσεων, μπορούμε να επισημάνουμε κάποια πράγματα. Δε γνωρίζω πόσοι κατανοούν πως οι εξετάσεις αυτές πέρα από το ότι είναι θεμελιώδεις εξετάσεις, εξετάσεις κλειδί για την επιλογή των φοιτητών και σπουδαστών, κατ’ αρχάς είναι απολυτήριες:

ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

ή ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΑΞΗΣ Δ’ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ

Αυτό σημαίνει ότι κατ’ αρχάς και κύρια θα πρέπει τα θέματα να είναι τέτοιου επιπέδου ώστε να απολύονται όλοι οι μαθητές (φυσικά αυτοί που …δε θέλουν να απολυθούν -γιατί υπάρχουν και τέτοιοι- θα …παραμείνουν είτε έτσι είτε αλλιώς). Δηλαδή θα …πρέπει τη βάση του 10 (που είναι διαφορετική από τη βάση 10, προϋπόθεση για την εισαγωγή σε σχολές) να την προσεγγίζουν όλοι με ένα στοιχειώδες διάβασμα, τη μέση της κλίμακας βαθμολογίας να την προσεγγίζουν οι καλά διαβασμένοι και το άριστα οι άρτια και τέλεια καταρτισμένοι. Έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα πρέπει να είναι διαβαθμισμένα τα θέματα των εξετάσεων. Ο βαθμός δυσκολίας να κλιμακώνεται, σταδιακά αυξανόμενος. Αυτό, δυστυχώς όμως δεν επιτυγχάνεται σ’ όλα τα μαθήματα ή ισοδύναμα σ’ όλες τις κατευθύνσεις. Βλέπουμε λοιπόν κάποιες χρονιές οι αριστούχοι να αναδεικνύονται από την Θεωρητική κατεύθυνση και άλλες από την Θετική. Γι’ αυτό θα πρέπει η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων να αποτελείται από τους πλέον αξιόλογους ημών έτσι ώστε τα θέματα των εξετάσεων να είναι ιδιαίτερα προσεγμένα, απολύτως κατανοητά και σαφή και διαβαθμισμένα ιδανικά ως προς το βαθμό δυσκολίας, ώστε να ικανοποιείται η πρώτη παράμετρος των εξετάσεων, αυτή της ...απόλυσης. Και νομίζω πως ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί μπορεί να το εγγυηθεί.

Σχόλιο δεύτερο:

Διάβασα σχόλιο στον Τύπο –νομίζω στον ηλεκτρονικό- τον εξής τίτλο:

« Τελευταίο μάθημα σήμερα… το Α.Ο.Θ. για τους μαθητές της Γ’ και Δ’ τάξης των Ημερησίων και Εσπερινών Γενικών Λυκείων, αντίστοιχα. Η ταλαιπωρία όμως των μαθητών συνεχίζεται με τις εξετάσεις στα ενδοσχολικά μαθήματα…»

Αναρωτιέμαι λοιπόν, όταν η κοινωνία αντιμετωπίζει τα ενδοσχολικά μαθήματα και δη τις εξετάσεις στα ενδοσχολικά –που όπως σημειώσαμε πιο πάνω είναι απολυτήριες- με τέτοιο πρίσμα, ε πώς περιμένουμε από τον έφηβο μαθητή της Γ ή Δ’ τάξης να τα αντιμετωπίσει σ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους; Και πόσο χρόνο νομίζετε πως θα αφιερώσει για μια στοιχειώδη μελέτη, έστω και τώρα στις εξετάσεις. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα –για τις ενδοσχολικές εξετάσεις- και νοοτροπία των μαθητών της Γ’ και Δ’ τάξης είναι πως δε χρειάζεται η μελέτη, πως λόγω της κούρασης από τις πανελλαδικές θα πρέπει να υπάρχει η μέγιστη επιείκεια και χαλαρότητα. Και αναφέρομαι στην πλειοψηφία των μαθητών γιατί υπάρχει και εκείνη η κατηγορία μαθητών που είναι συνεπείς –όπως πάντα- και που διεκδικούν το άριστα και στο απολυτήριο. Και σ’ αυτή την πίεση …υποκύπτουμε συχνά οι καθηγητές τους. Και η χαλαρότητα, η επιτήρηση και η αντιγραφή …πέφτει σύννεφο. Ετσι όμως …αδικούνται οι επιμελείς και συνεπείς. Η ευθύνη είναι ημών των καθηγητών. Πότε επιτέλους θα την αναλάβουμε;