Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των καθηγητών στο 63ο βλάπτει την Παιδεία και τον Προϋπολογισμό

Αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της Παιδείας και επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού θα επιφέρει η επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης των καθηγητών, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια. Αυτοί είναι και οι λόγοι για τους οποίους αποφάσισε να αναπέμψει στη Βουλή για επανεξέταση το νόμο που ψήφισε η Ολομέλεια του Σώματος την 1η Ιουλίου για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών Μέσης, από το 60ό στο 63ο έτος της ηλικίας τους. Σε επιστολή προς τον πρόεδρο της Βουλής, ο πρόεδρος Χριστόφιας σημειώνει ότι με τον προτεινόμενο νόμο επεκτείνεται σταδιακά το όριο ηλικίας «υποχρεωτικής» αφυπηρέτησης των καθηγητών. …Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι ο κ. Χριστόφιας επέλεξε να αναφέρει πρώτα τους εκπαιδευτικούς λόγους που τον οδήγησαν στην αναπομπή της νομοθεσίας και μετά τους οικονομικούς. Ειδικότερα, επισημαίνει τα εξής: 

Επιπτώσεις στην Παιδεία
«Με την παράταση του ορίου ηλικίας των καθηγητών περιορίζεται η δυνατότητα διορισμού στη Δημόσια Εκπαιδευτική Υπηρεσία νέων προσώπων, τα οποία κατά κανόνα διαθέτουν περισσότερα προσόντα και δεξιότητες από τους παλαιότερους, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ποιότητα της Παιδείας αλλά και να επιδεινώνεται το πρόβλημα επικοινωνίας των καθηγητών με τους μαθητές λόγω της αύξησης της διαφοράς ηλικίας. Ταυτόχρονα, με τον περιορισμό της δυνατότητας αυτής αυξάνεται η ανεργία μεταξύ των νέων επιστημόνων, με δυσμενείς επιπτώσεις σε όλη την έκταση της οικονομίας. Παράλληλα, η αύξηση του ορίου ηλικίας έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα της παιδείας εξαιτίας της, λόγω πνευματικής και σωματικής κόπωσης, μείωσης της αποδοτικότητας των καθηγητών, φαινόμενο το οποίο κατ’ ανάγκη επηρεάζεται με την αύξηση της ηλικίας».

Επιπτώσεις στην Οικονομία
Εκτός από τα πιο πάνω, ο πρόεδρος Χριστόφιας προσθέτει ότι «ο αναπεμπόμενος νόμος θα επιφέρει αύξηση του κόστους των συντάξεων και, κατά συνέπεια, επιβάρυνση του Προϋπολογισμού, λόγω της μεγαλύτερης σύνταξης και του μεγαλύτερου εφάπαξ ποσού που θα λάβουν οι καθηγητές, οι οποίοι θα συνεχίσουν να υπηρετούν και μετά τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους και μέχρι τη συμπλήρωση του νέου ορίου ηλικίας υποχρεωτικής αφυπηρέτησης». Περαιτέρω, συνεχίζει, «ενδεχομένως να επιφέρει αύξηση του κόστους του μισθολογίου, αφενός λόγω του ότι θα δοθεί δυνατότητα στους καθηγητές ή τουλάχιστον σε ορισμένους από αυτούς, να ανελιχθούν σε ψηλότερες θέσεις/κλίμακες και αφετέρου γιατί οι καθηγητές αυτοί θα συνεχίσουν να λαμβάνουν μισθό αντί σύνταξης, η οποία ως γνωστό, με βάση την περί συντάξεων νομοθεσία δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα δεύτερο (½) των συντάξιμων απολαβών». Σύμφωνα με τους σχετικούς υπολογισμούς, καταλήγει, ο μέσος όρος αύξησης του κόστους των συντάξεων και του εφάπαξ ποσού θα ανέλθει σε 18,74%. 

Πηγή: εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 21 Ιουλίου 2010

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Like sardines in the tin...

Διαβάζω κατά καιρούς στον Τύπο, Ακούω στα ραδιόφωνα και ενίοτε Βλέπω στην τηλεόραση για …φυλακές, για Κέντρα Υποδοχής λαθρομεταναστών, για Κρατητήρια στα οποίες στοιβάζονται άνθρωποι, στα οποία καταπατείται κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Συνήθως, καλούμε το αρμόδιο κράτος να επέμβει, που και που τον εισαγγελέα για να επέμβει, άντε και κάποιο άρθρο καταχωρείται στον Τύπο και σιγά σιγά το πράγμα εκτονώνεται, ή μάλλον αποσιωπάται. Γνωρίζει άραγε ο κόσμος, οι γονείς-κηδεμόνες μαθητών, ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε πολλά δημόσια σχολεία –πιθανόν και ιδιωτικά, κυρίως σε πόλεις; Γνωρίζουμε άραγε πως τα διδακτήρια, όπως άλλωστε και κάθε άλλο δημόσιο κτίριο ή χώρος, κατασκευάστηκαν για μια συγκεκριμένη χωρητικότητα ανθρώπων; Σίγουρα όμως γνωρίζουμε πως σε κάθε γήπεδο, ο αριθμός θέσεων είναι προκαθορισμένος, ενώ σε περίπτωση διεξαγωγής αγώνα ή κάποιας εκδήλωσης, η Αστυνομία έχει το δικαίωμα να επανακαθορίσει το μέγιστο αριθμό θεατών. Στα σχολεία, γιατί αυτό δε γίνεται; Γιατί δεν ελέγχεται ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν; Ποιος έχει την αρμοδιότητα να το πράξει; Δεν αναφέρομαι δε, σε περίπτωση ατυχήματος ποιος-ποιοι έχουν την ευθύνη∙η απάντηση είναι αυτονόητη, ο Σύλλογος Διδασκόντων.
Στο σχολείο μου, φέτος είχαμε 460 μαθητές και μαζί με όλο το άλλον εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ήμασταν 520. Για τη σχολική χρονιά που μας έρχεται, ο αριθμός αυτός αυξάνεται. Και μη ρωτήσετε αν υπάρχουν επιπλέον αίθουσες διδασκαλίας. Οι παρεπιδημούντες εις την Ιερουσαλήμ, το γνωρίζουν. Καταργούνται αίθουσες εργαστηρίων, μετακινούνται καθημερινά τμήματα και το πρόβλημα …λύνεται. Λέμε τώρα! Τώρα, κατά πόσον ελέγχεται και διοικείται ένας τέτοιος χώρος με αυτόν τον πληθυσμό, κατά πόσον μπορεί το μάθημα να είναι αποδοτικό και παραγωγικό, ε μάλλον αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Λοιπόν, στο δια ταύτα. Κάποιος πρέπει να παρέμβει. Δε με ενδιαφέρει αν θα πρέπει να είναι οι Σύλλογοι των Διδασκόντων, οι τοπικές ΕΛΜΕ (θα μου πει κανείς, ποιος τους …χέζει αυτούς), οι Προϊστάμενοι των Γραφείων ή των Διευθύνσεων ή ακόμα ακόμα ο Εισαγγελέας. Το ζητούμενο είναι πως πρέπει κάποιος να παρέμβει. Τώρα πριν το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, για να είναι όλα στη θέση τους, γιατί …όλα είναι θέμα παιδείας, γιατί …πρώτα ο μαθητής.

Καλή σας μέρα