Τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα

Κάποτε είχαμε τα σχολειά και μας αρκούσαν. Σταδιακά γεννήθηκαν και τα παραμάγαζα (ίδε φροντιστήρια) για να "συμπληρώσουν τα κενά του δημόσιου σχολείου". Τώρα έχουμε τα πανεπιστήμια, ε να μη δημιουργηθούν και παραμάγαζα (ίδε κολλέγια) για να "απορροφήσουν τους αποτυχημένους"; Γνωρίζουμε πως η φύση απεχθάνεται το κενό -και το γεμίζει-, σύμφωνα με τη βασική Αρχή της Αριστοτελικής Φυσικής. Σήμερα διαπιστώνουμε πως και η αγορά απεχθάνεται το "κενό" και αν δεν υφίσταται κενό, το δημιουργεί τεχνηέντως.

Η ρήση αυτή του Αριστοτέλη (η φύση απεχθάνεται το κενό) επιβεβαιώνεται καθημερινά σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Ας σκεφτούμε τον τρόμο που προξενεί η λευκή σελίδα σε ένα μαθητή ο οποίος καλείται σε γραπτή εξέταση, ή ακόμα στο δημοσιογράφο μιας εφημερίδας που καλείται να γράψει ένα κείμενο. Μα και η Διοικητική γραφειοκρατία, όταν …δημιουργεί και εμφανίζει Οργανικά κενά κατόπιν εορτής, σπεύδει να τα καλύψει με ημέτερους. Ακόμη, επειδή η πολιτική φύση απεχθάνεται το ιδεολογικό κενό, οι πολιτικοί χώροι αυτοί αναγκαστικά καλύπτονται από άλλες δυνάμεις που είτε υπάρχουν, είτε δημιουργούνται. Κάπως έτσι ξεφύτρωσε και ο ΛΑΟΣ από τα δεξιά, καθώς και το ΠαΣοΚ από τ’ αριστερά. Αλλά και η παγκόσμια αγορά (ίδε διεθνείς κερδοσκόποι σήμερα, επενδυτές προχθές), απεχθανόμενη κι αυτή το οικονομικό …κενό της Ελλάδας, επενδύει σ’ αυτό.

Από τον Αριστοτέλη (horror vacui, ο τρόμος του κενού) στην απέχθεια της εκκλησίας (το κενό υπονοεί την ανυπαρξία του Θεού), από τον Tοριτσέλι στα πειράματα του Πασκάl (klik) (vide dans la vide, κενό μέσα στο κενό), όλη η επιστημονική κοινότητα σταδιακά κατέληξε ότι η φύση «δεν έχει λόγο» να απεχθάνεται το κενό, το οποίο ήταν πλέον δυνατόν να παραχθεί με τεχνικά μέσα. Έτσι κι εγώ, μετά από την ανάρτηση αυτή, φοβούμαι πως, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το τροπάριο «η φύση απεχθάνεται το κενό» κάποια μέρα θα διαβάσω στην οθόνη του υπολογιστή μου: και το κενό απεχθάνεται εσένα, ρεεεε!