Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Στατιστικά ...πρωτιάς

Διάβασα αυτές τις μέρες, στις τοπικές εφημερίδες της Λάρισας -από την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΤΕΙ και ΑΕΙ και δώθε- συγχαρητήρια σε επιτυχόντες (ακόμη και από γονείς, αδέλφια, παππούδες, θείους…), ευχαριστήρια επιτυχόντων (προς τους καθηγητές του τάδε σχολείου και αυτούς του δείνα φροντιστηρίου για τη βοήθειά τους …), διαφημίσεις (φροντιστηρίων φυσικά) για επιτυχόντες δικούς μας, δικούς τους κλπ. Διάβασα πίνακες-στατιστικά για την πρωτιά που κατάκτησε το τάδε σχολείο, για τους περισσότερους επιτυχόντες του δείνα φροντιστηρίου και κυρίως για τη μέγιστη επιτυχία των ιδιωτικών σχολείων. Και αναρωτιέμαι, πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκονται όλα αυτά.
Νομίζω πως αυτή η ιστορία, ιδιαίτερα με τα στατιστικά, βρίσκεται πολύ πολύ μακριά από την αλήθεια και την πραγματικότητα. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δημοσιεύονται ή όπως ακριβώς δημοσιεύονται. Δεν μπορεί να αποτυπωθεί η εικόνα ενός σχολείου με βάση τις επιτυχίες των μαθητών του. Στην επιτυχία -ή αποτυχία- συμμετέχουν πολλοί περισσότεροι παράγοντες του ενός. Το ίδιο το σχολείο, το αναλυτικό του πρόγραμμα (!!), το φροντιστήριο, το ιδιαίτερο, η οικογενειακή κατάσταση και το μορφωτικό επίπεδο των γονιών, αλλά πρώτιστα και κύρια το ίδιο το παιδί.

Τα αναλυτικά προγράμματα -ιδίως της Γ’ τάξης- των ιδιωτικών σχολείων, δεν είναι αυτά που υποβάλλονται στις αρμόδιες Δ/νσεις ή Γραφεία Εκπ/σης. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι, καθηγητές, μαθητές, γονείς, αλλά και Δ/νσεις και Γραφεία Εκπ/σης. Όλοι μα όλοι, μικροί και μεγάλοι, αρμόδιοι μα και αναρμόδιοι. Τα μαθήματα Γενικής Παιδείας διδάσκονται μέχρι τα Χριστούγεννα και από κει και πέρα τη θέση τους την παίρνουν τα μαθήματα κατεύθυνσης. Πολλαπλασιάζονται οι ώρες διδασκαλίας μαθημάτων κατεύθυνσης σε βάρος των άλλων μαθημάτων. Αυτό, δεν μπορεί να συμβεί στα δημόσια σχολεία. Στα δε φροντιστήρια, ιδιαίτερα στη Β’ τάξη του λυκείου, μέχρι τα Χριστούγεννα «διδάσκονται» τα μαθήματα της Β’ τάξης και στη συνέχεια τα παιδιά «διδάσκονται» τα μαθήματα κατεύθυνσης της Γ’ τάξης!!! Έτσι, η σύγκριση γίνεται σε …ανόμοια πράγματα.

Σε κάποια ιδιωτικά σχολεία, ακόμη και στη Λάρισα, γίνεται επιλογή μαθητών με βάσει τις σχολικές επιδόσεις, την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των γονέων. Πώς λοιπόν μπορεί να συγκριθεί αυτό το σχολείο με το δημόσιο, στο οποίο δημόσιο όλοι οι «καλοί» μα και «κακοί» χωράνε; Στο ιδιωτικό σχολείο, υπάρχει η ευχέρεια να δημιουργηθούν τμήματα ολιγομελή (αντί των 28μελών στα δημόσια), τμήματα ανάλογα με το επίπεδο των μαθητών (και ας απαγορεύεται ρητά αυτός ο διαχωρισμός, μα όλοι το γνωρίζουν και οι αρμόδιοι κάνουν τα στραβά μάτια). Οι συνθήκες με τις οποίες παρέχεται η γνώση στα παιδιά έχουν διαφορετική αφετηρία, άρα οι συγκρίσεις είναι, αν μη τι άλλο αφελείς, ή υποκρύπτουν σκοπιμότητες.


Η επιτυχία ή αποτυχία ενός μαθητή, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ίδιο, στο οικογενειακό περιβάλλον του και δευτερευόντως στους καθηγητές του. Δηλαδή ένας «καλός» καθηγητής μπορεί να ανοίξει το κρανίο ενός «κακού» μαθητή και να του το γεμίσει με γνώσεις; ‘Η ένας κακός καθηγητής μπορεί να αποτρέψει ή να συμπαρασύρει έναν καλό μαθητής από το να πετύχει το στόχο του; Ας σταματήσουμε όλα αυτά τα οποία προς ένα τείνουν, τη διαφήμιση, και ας αφήσουμε όλους όσους πέτυχαν να το ευχαριστηθούν, ας τους συγχαρούμε για την επιτυχή τους προσπάθεια. Και ας εξηγήσουμε στους υπόλοιπους που δεν πέτυχαν, πως οι πόρτες δεν έχουν κλείσει· αρκεί να βρουν την κατάλληλη γι αυτούς, ανοικτή πόρτα.


Καλή σχολική χρονιά σε όλους, στους μαθητές και τους γονείς-κηδεμόνες τους, στους δασκάλους και καθηγητές τους και σε όλους τους φορείς της εκπαίδευσης.

6 σχόλια:

nickpet είπε...

τώρα που μπαινουν ικανοί managers στα ιδιωτικά σχολεία, θα δεις, όλα θα στρώσουν!!!!!

phlou...flis είπε...

@nickpet: αυτό πού το βάζεις;

EiRiNi είπε...

εχετε απολυτο δικιο!!! ετσι ακριβως ειναι!!καλη σχολικη χρονια!!!!!!

Μάτα είπε...

Κάποτε μου είπε ένας καθηγητής "θα σου σπάσω το κεφάλι...", μήπως εννοούσε για να μου βάλει μέσα την γνώση;

Φιλιά!

dyosmaraki είπε...

Εχεις δίκιο που λες πως πολλά πράγματα εξαρτώνται από την οικογένεια. Ομως πιστεύω πως ένας καθηγητής έχει τη δύναμη να εμπνεύσει έναν μαθητή (ο οποίος μπορεί να βιώνει την απαξίωση μέσα στην οικογένειά του) και να τον ανεβάσει στα ουράνια.
Προσωπικά αυτό θα ήθελα από τους καθηγητές, να μπορούν να εμπνέουν τον σεβασμό και την πνευματικότητα στους μαθητές.

phlou...flis είπε...

@EiRiNi: είναι κι άλλα που χρειάζονται

@Μάτα: χμ, εσύ τι λές με τα χρόνια;

@Dyosmaraki: δίκιο απόλυτο έχεις και αυτό είναι ένα από τα ζητούμενα