Διάλογος για την παιδεία Vs Κινητοποιήσεις η ΟΛΜΕ

Στο Ζάππειο ξεκινά από Δευτέρα ο διάλογος για την παιδεία σε …tabula rasa, όπως υποσχέθηκε ο υπουργός. Ο διάλογος θα περιλαμβάνει θέματα και για το δημοτικό και το γυμνάσιο. Στο πλαίσιο του διαλόγου για την αναμόρφωση του λυκείου τα θέματα που θα εξετάσει το Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) είναι η αξιολόγηση επίδοσης μαθητών, η αξιοποίηση των βιβλιοθηκών και της εκπαιδευτικής τεχνολογίας, ο ανασχεδιασμός του αναλυτικού προγράμματος, τα σχολικά βιβλία, ο σχολικός χρόνος και η επιμόρφωση εκπαιδευτικών. Επίσης, θα γίνει διάλογος για το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, ενώ θα γίνει συζήτηση για την αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων στην υποχρεωτική εκπαίδευση (δημοτικό - γυμνάσιο).
Από τη μεριά της η ΟΛΜΕ μιλάει για «θέατρο διαλόγου» , που απειλεί με κινητοποιήσεις εντός των πανελλαδικών εξετάσεων. Θεωρεί ότι ο διάλογος είναι προσχηματικός διότι «η κυβέρνηση αποφάσισε μονομερώς τους όρους, τις συνθήκες και το επίπεδο της διαπραγμάτευσης».

Δεν είμαι και τόοοοσο φανατικός αυτών των «εθνικών διαλόγων» αλλ’ ούτε και πολύ αισιόδοξος για την τελική τους έκβαση. Το ‘χουμε δει το …έργο αυτό πολλάκις και σε διάφορες μορφές. Δεν εμπιστεύομαι κυρίως στη συμβολή των πολιτικών φορέων γιατί, σ’ αυτή την «ορχήστρα», ο καθένας θα φέρει το δικό του όργανο και θα παίζει στο δικό του ρυθμό. Το «μαέστρο» της …ορχήστρας πολλοί δεν τον εμπιστεύονται. Και τότε πώς θα προκύψει αρμονικό «ακουστικό» αποτέλεσμα;
Οι πανεπιστημιακοί, με …χαρά συμμετέχουν, γιατί πάντα ήθελαν να βάλουν στο …χέρι το θεσμό των εξετάσεων. Αν και ακούω και διαβάζω για κατάθεση προτάσεών τους που αφορούν, αφ’ ενός με την …παραμονή των εξετάσεων στο υπουργείο και αφ΄ ετέρου τη βούλησή τους είτε για συμμετοχή στον καθορισμό της εξεταστέας ύλης, είτε της επιλογής των κριτηρίων εισαγωγής, είτε του αριθμού εισακτέων. Κατανοητό και επιθυμητό μου ακούγεται. Και έρχομαι στην ΟΛΜΕ (δε λέω, στους καθηγητές, γιατί μου φαίνεται πως άλλο ΟΛΜΕ αι άλλο καθηγητές). Είναι θετική στάση αυτή, η άρνηση, η μη συμμετοχή; Δε θυμάμαι ποτέ την ΟΛΜΕ να είπε μια φορά ΝΑΙ ή να βρει κάτι θετικό σε οποιαδήποτε απόφαση οποιουδήποτε υπουργού Παιδείας. Η εκάστοτε ΟΛΜΕ είναι a priori απέναντι, αντίπαλος και εχθρός του υπουργού της Παιδείας. Θεωρείται μέγα συνδικαλιστικό επίτευγμα και απώτερος συνδικαλιστικός στόχο η ανατροπή του εκάστοτε υπουργού Παιδείας. Αντί να είναι δίπλα τους, να απαιτεί να είναι δίπλα τους ως σύμβουλός του, στέκεται απέναντι. Κάποτε, σε μια συζήτηση όπου συμμετείχαν και στρατιωτικοί, ένας από αυτούς –απόστρατος σήμερα- τόνιζε αυτό ακριβώς το σημείο. Πως θάπρεπε δλδ, τα γραφεία της ΟΛΜΕ να είναι στον ίδιο όροφο με το γραφείο του υπουργού και να λειτουργούν ως σύμβουλοι. Θάπρεπε να έχουν τον υπουργό σύμμαχο και όχι αντίπαλο. Και μας υπενθύμισε τη δική τους τακτική και τα εξ αυτής κέρδη και οφέλη για τους ίδιους. Μήπως, άδικο έχει; Ο εκάστοτε υπουργός Εθνικής Άμυνας, πάντοτε παίρνει το μέρος των υφιστάμενών του στρατιωτικών, όταν διεκδικούν ο,τιδήποτε.
Η ΟΛΜΕ, πρέπει να συμμετέχει στο διάλογο, ή στο «διάλογο», να καταθέσει απόψεις και όχι υπομνήματα, να αντιδράσει, να προσφέρει θετικά, να συνεισφέρει. Γιατί, αλίμονο, αν κάποιοι άλλοι αποφασίσουν για μας, για το …καλό μας. Εμείς βιώνουμε την εκπαιδευτική κατάσταση μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς μας και αλίμονο αν παραδίνουμε τον …φάκελο σε άλλους.

Απορία: οι γονείς, μέσω των φορέων τους, συμμετέχουν; Ρωτήθηκαν;