Λογική vs Συναίσθημα ή Λογική + Συναίσθημα

Στο σύγχρονο και πολύπλοκο περιβάλλον που ζούμε, τα εφόδια με τα οποία πρέπει να είναι οπλισμένα τα νέα στελέχη της εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι οι γνώσεις και οι δεξιότητες και όχι η …παλαιότητα, το συνδικαλιστικό …παρελθόν και οι πολιτικές …γνωριμίες. Οι διοικούντες για να είναι οι ίδιοι αλλά και οι «επιχειρήσεις» τους –Δ/νσεις Εκπ/σης, Γραφεία Εκπ/σης, Σχολές Μονάδες- λειτουργικές θα πρέπει να διαθέτουν πρώτα από όλα τις εξής ικανότητες/δεξιοτεχνίες:
- Να έχουν όραμα για την εκπαίδευση την οποία να μεταφέρουν σε όλους τους εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς και λοιπό προσωπικό.
- Να έχουν έμπνευση, να είναι διορατικοί και να μπορούν να προβλέπουν.
- Να είναι οι ίδιοι ευέλικτοι,, και να διαθέτουν συνθετική αλλά και αναλυτική σκέψη για να μπορούν να προσαρμόζονται στις κοινωνικο–οικονομικές αλλαγές και να προσαρμόζουν αντίστοιχα την στρατηγική και του στόχους της εκπαίδευσης στα νέα δεδομένα.
- Να δημιουργούν σωστό κλίμα στην «επιχείρηση» έτσι ώστε το εργασιακό περιβάλλον να συντελεί στην απόδοση των εργαζομένων.
- Να αξιοποιούν ευέλικτα τις ικανότητες των εργαζομένων.
- Να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ομαδική συμμετοχή των εργαζομένων στην επίτευξη των στόχων της «επιχείρησης».
- Να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους στην ανάληψη πρωτοβουλιών.
- Να συντελούν στην ανάπτυξη των ικανοτήτων και των δεξιοτήτων των εργαζομένων με την συνεχή επιμόρφωση, εάν και εφόσον βέβαια και οι ίδιοι επενδύουν στην δια-βίου μάθηση.

Πέραν όμως από την λογική, την γνώση και τις δεξιοτεχνίες, και ένα άλλος παράγων μπορεί να ρυθμίζει με επιτυχία τις σχέσεις -εργαζομένων με εργαζόμενους και εργαζομένων με διοίκηση- και τα αποτελέσματα. Ο παράγοντας αυτός είναι το συναίσθημα και ταυτόχρονα η διαχείριση του συναισθήματος. Ο άνθρωπος, ως γνωστόν, δεν κυβερνάται μόνο από λογική σκέψη. Αντίθετα, η διάθεση είναι αυτή που βοηθάει στη σύνθεση της σκέψης. Ο εγκέφαλος είναι έτσι σχεδιασμένος ώστε να επεξεργάζεται τα συναισθήματα μαζί με τη λογική.
Το συναίσθημα και η διαχείρισή του θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα στον εργασιακό χώρο για την αύξηση της αποδοτικότητας, την δημιουργία καλού εργασιακού κλίματος, την καλή κοινωνική εικόνα της «επιχείρησης» και την επίτευξη τελικού αποτελέσματος. Η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των στελεχών της εκπ/σης, θα πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης ολόκληρης της «επιχείρησης» για να υπάρχει ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
Πως μπορούμε να εφαρμόσουμε στην πράξη την θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης και να στριμώξουμε το συναίσθημα εκεί όπου το απορρίπτει η λογική; Πρώτον, με την δημιουργία κατάλληλων εργασιακών χώρων και εργασιακού περιβάλλοντος δίδοντας προτεραιότητα στις ανθρώπινες αξίες και ανάγκες και έμμεσα προσδοκώντας την ανταπόδοση. Δεύτερον, δημιουργώντας και σχεδιάζοντας εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία να εστιάζονται στην καλλιέργεια και ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των στελεχών στον εργασιακό τους χώρο.

Ξεκάθαρο είναι πως δεν πρέπει να λειτουργούμε μόνο με το συναίσθημα. Η λογική μαζί με το συναίσθημα είναι ο καλύτερος συνδυασμός. Αλλά Γνώσεις, Λογική Και Συναίσθημα είναι το πιο ...καυτό τρίποντο για την αποτελεσματική διοίκηση των κάθε λογής …Επιχειρήσεων.

Συμπέρασμα: η λογική υπάρχει για να ικανοποιεί τα συναισθήματα, αλλά αποφασίζεις με το συναίσθημα και δρας με την λογική.

Αφορμή γι αυτή την ανάρτηση που έδωσε μια άλλη ανάρτηση, του KitsosMitsos

Η ομάδα κάνει ...κοιλιά

Φεύγει ο Φεβρουάριος σιγά σιγά και ο πληθυσμός της Γ’ τάξης των λυκείων «σέρνεται» μέσα στις σχολικές αίθουσες –το ίδιο συμβαίνει, φαντάζομαι, και στις αίθουσες των φροντιστηρίων. Την τελευταία εβδομάδα στα τμήματα που διδάσκω βλέπω πρόσωπα νυσταγμένα, ξαπλωμένα στις –καθόλου βολικές- καρέκλες, τα χέρια σταυρωμένα χωρίς καμιά όρεξη για …μάθημα. Η κόπωση επήλθε. Η …ομάδα παρουσιάζει «κοιλιά», όπως λένε και οι προπονητές.
Τα αίτια είναι πολλά. Το ωράριό τους εξαντλητικό. Κατά την άποψή μου, μεγάλη ευθύνη γι αυτό έχουν τα φροντιστήρια. Δεν τους αφήνουν σε ήσυχο κλαρί. Τα Σάββατα και τις Κυριακές τους …τρέχουν για διαγωνίσματα. Και διερωτώμαι, πότε αυτά τα παιδιά θα ξεκουραστούν, πότε θα μελετήσουν και πότε θα ανασυγκροτήσουν την ύλη που διδάχτηκαν και να την κάνουν κτήμα τους; Και όταν διατυπώνεις αυτή την απορία στα ίδια τα παιδιά το μόνο που κάνουν είναι να υπερασπιστούν αυτή την τακτική των φροντιστηρίων. Θα προτιμούσαν σίγουρα, να μην έρχονται στο σχολείο για να έχουν τον χρόνο που τους χρειάζεται στη διάθεσή τους. Απαξιώνουν πλήρως τη δουλειά που γίνεται στο σχολείο. «Πιστεύουν» απόλυτα στις …μαγικές ιδιότητες του φροντιστηρίου. Και όταν πάλι τους θέτεις τον προβληματισμό: «αφού όλοι παρακολουθείτε φροντιστήριο, διότι εκεί πιστεύετε πως γίνεται η σωστή δουλειά, τότε γιατί δεν πετυχαίνετει όλοι το ποθούμενο στις εξετάσεις;» με μεγάλη ευκολία απαντούν πως …φταίνε οι ίδιοι που δεν διάβασαν για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις!

Μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει; Μάλλον ναι. Σίγουρα ναι. Και δεν θα αναφερθώ σε κάποιο …άλλο εξεταστικό σύστημα ή στην …αποδέσμευση του λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις και άλλα παρόμοια. Αφού όλοι βλέπουμε-βλέπουν το πρόβλημα γιατί δεν προτείνουμε-προτείνουν λύσεις; Οι ίδιοι οι μαθητές, οι γονείς τους που συμπάσχουν και οι καθηγητές τους; Η ευκολότερη απάντηση θα ήταν ίσως «να μην πηγαίνουν στα φροντιστήρια». Θα ήμουν από τους τελευταίους που θα εισηγούμην κάτι τέτοιο, αν και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα μαθητών που χωρίς ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ φροντιστηρίου τα κατάφεραν και με άριστες επιδόσεις. Αξιοποιούσαν όλο τον απογευματινό τους χρόνο ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ και όχι αντιγράφοντας τις λυμένες ασκήσεις από τον πίνακα του φροντιστηρίου τους ή μαθαίνοντας …μαγικές συνταγές επίλυσης προβλημάτων!

Η δικιά μου πρόταση είναι η εξής: Περιττές θεωρώ τις 15νθήμερες διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Θα μπορούσαν να γίνουν διακοπές της μιας εβδομάδας, μοιρασμένες στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (έχω υπόψη μου τις διακοπές του χειμώνα στα σχολεία της Γερμανίας λόγω ακριβώς των καιρικών συνθηκών που επικρατούν). Έτσι θα δινόταν η ευκαιρία στους μαθητές να ξεκουράζονται πιο συχνά και να προετοιμάζονται καλύτερα. Και φυσικά θα «απαγόρευα» στα φροντιστήρια να κάνουν χρήση αυτών των διακοπών καλώντας τους μαθητές σε μαθήματα για το …καλό των παιδιών (αυτό που δυστυχώς συμβαίνει σήμερα). Ειδικά για τους μαθητές της τελευταίας τάξης, το σχολικό έτος θα μπορούσε να λήγει πιο νωρίς και με τον τρόπο αυτό να καταργηθεί αυτός ο –ελληνικής πατέντας- θεσμός των αδικαιολόγητων ή ακόμη και δικαιολογημένων απουσιών. Αν αγαπάμε τα παιδιά και κατανοούμε τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν για τις εισαγωγικές εξετάσεις –όλοι αναγνωρίζουν πως οι μαθητές της Γ’ λυκείου είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες-, μπορούμε να τα βοηθήσουμε με σωστούς τρόπους και …νόμιμους. Γιατί η …αδικαιολόγητη απουσία, ακόμη και η δικαιολογημένη λόγω …ψεύτικης ασθένειας –με γνωμάτευση …γιατρού- τι άλλο είναι παρά να τους …χαράσσουμε το δρόμο προς την απάτη!
Κουράγιο παιδιά και μη ξεχνάτε πως … τῆς παιδείας αὶ μέν ῥίζαι πικραί οὶ δε καρποί γλυκεῖς!!

π - ο μυστήριος και ατελείωτος αριθμός

Τον γνω­ρί­ζε­τε ε­κεί­νο το μυ­στή­ριο αριθ­μό π; Σί­γου­ρα ναι! Α­πό τη Γε­ω­με­τρί­α (α­ντι­προ­σω­πεύ­ει το λό­γο του μή­κους της πε­ρι­φέ­ρειας ε­νός κύ­κλου προς τη διά­με­τρό του), την Τρι­γω­νο­με­τρί­α (ι­σούται με 180 μοί­ρες ή πε­ρί­που 3,14 α­κτί­νια), τη Φυ­σι­κή κ.ά. Σί­γου­ρα ό­μως δε γνω­ρί­ζετε ό­τι ο α­κρι­βής προσ­διο­ρι­σμός του έ­χει α­πα­σχο­λή­σει πολ­λές φο­ρές τους ε­πιστή­μο­νες.
Η πιο α­κρι­βής προ­σέγ­γι­ση του π α­πο­τε­λού­νταν, μέ­χρι πρό­σφα­τα, α­πό 480 πε­ρί­που ε­κα­τομ­μύ­ρια ψη­φί­α (480x106 ψη­φί­α). Το νέ­ο ρε­κόρ προ­σέγ­γι­σης του π πε­ρι­λαμ­βά­νει πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό έ­να (1) δι­σε­κα­τομ­μύ­ριο ψη­φί­α και έ­γι­νε από τους α­δελ­φούς Chudnovsky, οι ο­ποί­οι χρη­σι­μο­ποί­η­σαν για τους υ­πο­λο­γι­σμούς τους δύ­ο υ­πε­ρυ­πο­λο­γι­στές ΙΒ­Μ 3090.
Για να δώ­σου­με έ­να μέ­τρο της προ­σέγ­γι­σης που πε­τύ­χα­νε, αρ­κεί να πού­με ό­τι αν τυ­πω­θούν στη σει­ρά τα έ­να δισ. ψη­φί­α του π, θα καλυφθεί μια α­πόστα­ση πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό 2.200 χι­λιό­με­τρα.
Για την απομνημόνευση των πρώτων λίγων δεκαδικών ψηφίων του αριθμού π έχουν επινοηθεί διάφοροι μνημονικοί κανόνες, ανάμεσά τους και η παρακάτω φράση, με την οποία μπορεί να θυμάται κανείς τα πρώτα 23 δεκαδικά ψηφία του π:

Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι

Το πλήθος των γραμμάτων κάθε λέξης της φράσης αυτής αντιστοιχεί σε καθένα από τα διαδοχικά ψηφία του αριθμού π (3.14159...)

Τα πρώτα 50 δεκαδικά ψηφία του π είναι:

3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510

Αν θέλετε να ακούσετε τα τραγούδια του π ...τραγουδιστά, πατήστε εδώ!

Για να δείτε την ιστορική αναδρομή του …π αρκεί να πατήσετε εδώ!

Το δέος των καθηγητών μπροστά στον Η/Υ

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα, 'Εζησα και 'Εγραψα: αφορμή πήρα από τον τύπο

Τέσσερις στους έξι δασκάλους δεν έχουν επαρκή γνώση των νέων τεχνολογιών και το διαδίκτυο, ενώ και οι υπολογιστές στα σχολεία είναι λίγοι.

Με αφορμή το άρθρο του τίτλου του δημοσιεύματος σκέφτηκα να γράψω δυο κουβέντες για ένα Πρόγραμμα Επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών της χώρας στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ).
Εδώ και μερικά χρόνια (από το 2005), Το ΥΠΕΠΘ υλοποιεί ένα πρόγραμμα Επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών κάθε βαθμίδας στην Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο και υποχρεωτικό αριθμό ωρών παρακολούθησης –ομολογουμένως υπερβολικά μικρό σε σχέση με τον όγκο της …διδακτέας ύλης- των ενδιαφερομένων εκπαιδευτικών και στη συνέχεια ακολουθεί η Φάση της Πιστοποίησης στη χρήση των ΤΠΕ. Ο σκοπός της παρούσας ανάρτησης δεν είναι να περιγράψω τις δύο φάσεις (Επιμόρφωση και Πιστοποίηση) αλλά να σημειώσω κάποιες αδυναμίες, επισημάνσεις.
Το επίπεδο των επιμορφωτών δεν είναι πάντοτε το καταλληλότερο. Διδάσκουν –μετά από προκήρυξη θέσεων- εκπαιδευτικοί απόφοιτοι τμημάτων πληροφορικής των ΑΕΙ ή ΤΕΙ που έχουν διαπιστωμένη γνώση αλλά και άλλοι, άλλων ειδικοτήτων, οι οποίοι με κάποιες ώρες επιμόρφωσης στην πληροφορική, κατέχουν το …πτυχίο και την επάρκεια (μεγάλη πληγή του εκπαιδευτικού συστήματος). Σ’ αυτή τη φάση έχουν παρεισφρήσει και ιδιώτες μέσα από ΚΕΚ οι οποίοι αναλαμβάνουν προγράμματα υλοποίησης επιμόρφωσης (για όσους νομίζουν ότι ο ιδιωτικός τομέας έμεινε απ’ έξω από το δημόσιο χώρο).
Το περιεχόμενο της Επιμόρφωσης είναι …άπειρο. Έχει αρχή –η κλασσική εισαγωγή στο software και hardware- και καταλήγει… ή μάλλον δεν έχει κατάληξη. Τείνει προς το άπειρο. Αντίθετα οι ώρες επιμόρφωσης είναι αντιστρόφως ανάλογες της …διδακτέας ύλης. Έτσι, στη διάρκεια της Επιμόρφωσης, λέγονται –από τους επιμορφωτές- και ακούγονται πολλά –από τους επιμορφωμένους- με αποτέλεσμα να τα καταφέρνουν –στο δεύτερο στάδιο, αυτό της Πιστοποίησης- μόνον αυτοί που ήδη γνωρίζουν και χειρίζονται ΗΥ ή και αυτοί που είναι ιδιαιτέρως επιμελείς… Το επιμορφωτικό υλικό που μοιράζονται (δύο βιβλία με ένα CD) θεωρώ πως είναι αξιολογότατο.
Και φτάνουμε στη δεύτερη φάση, αυτήν της Πιστοποίησης. Εδώ, δυστυχώς –και το λέω με επίγνωση των λόγων μου- καταφέραμε εμεί οι εκπαιδευτικοί –όπως και άλλα πολλά, δυστυχώς- να καταστρέψουμε ότι καλό είχε να προσφέρει η όλη διαδικασία του προγράμματος. Οι εξετάσεις πιστοποίησης δεν είναι αξιόπιστες. Ο καθένας από τους επιμορφούμενους προσπαθεί -και βρίσκει(!)- κάποιον να τον βοηθήσει στη διαδικασία της …δοκιμασίας του. Και τα καταφέρνει. Αποτέλεσμα: όλοι –σχεδόν όλοι- να εισπράττουν την βεβαίωση πιστοποίησης, να εισπράττουν και το επίδομα των 600€ (το πρόγραμμα αυτό είναι επιδοτούμενο) και τέλος τέλος να εισπράττουν και το μισό –ή ένα, δε γνωρίζω επακριβώς- μόριο για την ενδεχόμενη βαθμολογική ανέλιξή τους. Δηλαδή καταλήγουμε σε μία πλήρη και εξευτελιστική ισοπέδωση.
Μπορώ, όμως, να επικαλεστώ μία δικαιολογία. Οι υπεύθυνοι, αναγνωρίζοντας τη μικρή όντως περίοδο της επιμόρφωσης σε σχέση με το περιεχόμενο των προς εξέταση θεμάτων, κάνουν τα …στραβά μάτια. Είναι όμως αυτή η απάντηση στο πρόβλημα;

Το συμπέρασμα λοιπόν του εν λόγω δημοσιεύματος ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα: τέσσερις στους έξι δασκάλους δεν έχουν επαρκή γνώση των νέων τεχνολογιών και το διαδίκτυο, άσχετα αν φέρονται ως επιμορφωμένοι και πιστοποιημένοι. Και διερωτάται κανείς αν τελικά και γι’ αυτό θα πρέπει να φταίξει και πάλιν ο …Χατζηπετρής!

Ευεργετικός για τον εγκέφαλο ο μεσημβρινός ύπνος

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα και΄'Εγραψα: στον ημερήσιο τύπο

"...Ένας 45λεπτος υπνάκος κατά τη διάρκεια της ημέρας φαίνεται να βοηθά τον εγκέφαλο να επεξεργαστεί μερικές πληροφορίες της μνήμης, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Sleep. Προσέξτε όμως, ο μεσημεριανός ύπνος έχει επωφελή επίδραση στις επιδόσεις μόνο των άτομων τα οποία μπορούν να απομνημονεύσουν καλύτερα πριν τον ύπνο. Αντίθετα η μεσημεριανή σιέστα δεν έχει τις ίδιες ενισχυτικές επιδράσεις σε άτομα που έχουν κακές επιδόσεις εκμάθησης πριν..."

Δηλαδή ακόμα κι εδώ διακρίσεις. Δεν είναι να είσαι μαθητής (σπουδαστής ή φοιτητής) μέτριων ή κακών επιδόσεων την σήμερον εποχή. Την έχεις …βάψει κυριολεκτικά.

Φυσικά ο μαθητής της Γ' τάξης των λυκείων, όταν διαβάσουν αυτή την είδηση, στην καλύτερη περίπτωση θα γελάσουν και στην χειρότερη θα θυμώσουν. Γιατί -και αυτό είναι σε όλους προφανές- πού να βρουν χρόνο για ύπνο; 'Οταν τα πρωινά βρίσκονται στα σχολεία και τα απογεύματα στα φροντιστήρια. 'Οταν ο χρόνος των 24 ωρών δεν τους φτάνει -και φυσικά αναφέρομαι στους συνειδητοποιημένους μαθητές-υποψήφιους.

Αντίθετα οι σπουδαστές-φοιτητές έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους, ακόμα και για μεσημεριανή σιέστα. Αλλά αυτοί έχουν ρυθμίσει το βιολογικό τους ρολόι διαφορετικά. Κοιμούνται ολόκληρο το πρωινό, ξυπνάνε το μεσημέρι και ζουν το υπόλοιπο της ζωής τους τις νύχτες. Δηλαδή κάνουν …νυχτοκάματα. Άρα δε θα πρέπει να μιλάμε για μεσημεριανή σιέστα αλλά για μεταμεσονύχτια –άραγε αυτή η σιέστα θα έχει τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα; Φυσικά δεν αναφέρομαι στους σπουδαστές-φοιτητές οι οποίοι ζουν τους καθημερινούς ρυθμούς της προς τούτο απαιτούμενης ζωής.

Συμπέρασμα. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της μεσημβρινής σιέστας αφορά μια μικρή, πολύ μικρή –δυστυχώς και όχι οπωσδήποτε με δική τους επιλογή- μερίδας της μαθητιώσας και σπουδαζούσης νεολαίας της Ελλάδας. Τ’ ακούς Δρ Μάθιου Τάκερ από το Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess που πραγματοποίησες το πείραμα και εξήγαγες το πιο πάνω συμπέρασμα; Τα …ψάλλω σε σένα μπας και τ’ ακούσουν οι εδώ …ενδιαφερόμενοι και αρμόδιοι.

ΥΓ. Τα ευεργετικά αποτελέσματα του μεσημβρινού ύπνου έχουν και άλλες ευεργετικές επιδράσεις. Για περισσότερα διαβάστε εδώ.

Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ: 29 παρόντες - περίπου 1971 απόντες

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα και 'Εγραψα: από τον τοπικό τύπο

"Συνέλευση ΕΛΜΕ: 2000 περίπου οι εγγεγραμμένοι, 29 οι παρόντες για να ψηφίσουν το απεργιακό πλαίσιο του Μαρτίου (48ωρες απεργίες) της ΟΛΜΕ. Ψήφισαν: 13 κατά, 12 υπέρ και 4 …δγ/δα…"

Δε συμμετέχω στις Συνελεύσεις διότι…
… δε θέλω να ακούω τις ίδιες ξύλινες φωνές να …απαγγέλλουν τα ίδια ποιήματα.
… θέλω τον σεβασμό των κομματικών (τονίζω το «κομματικά» και δεν κάνω λάθος εννοώντας «παραταξιακά») στελεχών στις φωνές που θέλουν να διατυπώσουν κάτι διαφορετικό και πέρα από τα στενά κομματικά πρότυπα.
… δε θέλω οι αιρετικές φωνές που ακούγονται να μην ηχούν σε ώτα εργατοπατέρων μη ακουόντων.
… θέλω τις κρίσιμες για τον κλάδο αποφάσεις να τις λαμβάνει το σύνολο του κλάδου ΜΕΣΑ στα σχολεία.
… οι συνελεύσεις, με τον τρόπο που λειτουργούν μου θυμίζουν τη Βουλή, όπου ο καθένας απαγγέλλει το ποίημά του, θέτει τα ερωτήματά του, καταθέτει τις προτάσεις του χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα διαλόγου, χωρίς ο άλλος να είναι υποχρεωμένος να απαντήσει ή να αντικρούσει.
… οι συνελεύσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα βήμα για …μονόλογους.
… οι κομματικοί μπορούν, προσυνεννοημένα, εύκολα να …δημιουργήσουν πλειοψηφίες και εύκολα να …ανατρέψουν συσχετισμούς…
… οι ψηφοφορίες καθορίζονται ως επί το πλείστον από κομματικές …συνειδήσεις και όχι κλαδικές.
… είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί σε μία συνέλευση αυτός ο μεγάλος αριθμός μελών για να ακούσει και να πάρει αποφάσεις, ενώ είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει αυτό στους χώρους εργασίας.
… αυτοί που εισηγούνται μου θυμίζουν ανθρώπους κωφούς, τυφλούς αλλά λαλίστατους.

…

…
Δε ψηφίζω διότι…
… δε θέλω να μου υποδεικνύουν τα κόμματα ποιον να εκλέξω για να με αντιπροσωπεύει.
… βλέπω ότι αυτοί που εκλέγονται χρησιμοποιούν την ΕΛΜΕ ως εφαλτήριο για την αναρρίχηση τους.
… βλέπω πως αυτοί που εκλέγονται δεν μάχονται για το καλό του κλάδου αλλά για προσωπικό συμφέρον –κομματική αναρρίχηση- και ενίοτε κομματικό.
… βλέπω πως αυτοί που εκλέγονται υπακούουν στα κελεύσματα του κόμματος που εκπροσωπούν.
… βλέπω πως αυτοί που εκλέγονται συμπεριφέρονται άλλοτε ως συμπολίτευση –στην εκάστοτε κυβέρνηση- και άλλοτε ως αντιπολίτευση.
… δε θέλω κομματικά ψηφοδέλτια αλλά ενιαία, να μπορώ να προτείνω και να επιλέξω τους καλύτερους απ’ όλους.
… δεν επιδιώκω με τη ψήφο να …ρίξω ή να στηρίξω την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά να διεκδικήσω από αυτήν.
… δε θέλω –σιχαίνομαι ίσως- να βλέπω αυτούς που επέλεξα να …αξιοποιούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε κυβερνητικά πόστα ή πολιτικές θέσεις.
… βλέπω πως αυτοί που ψήφισα και εκλέχτηκαν με ξαναθυμούνται και με επισκέπτονται στο σχολείο στις επόμενες εκλογές.
…δε θέλω αυτοί που ψήφισα άλλα να λεν, άλλα να σκέφτονται και άλλα να πράττουν.

…

…

«Πόλεμος» για την πίτα των 13,5- 20 εκατ. ευρώ στις εξετάσεις γλωσσομάθειας των αγγλικών

Διάβασα, Είδα, 'Ακουσα στον ημερήσιο Τύπο, πριν από καμπόσο καιρό.

Ενας καινούριος «πόλεμος» μεταξύ βρετανικών πανεπιστημίων αλλά και επιχειρήσεων εξουσιοδοτημένων στη Βρετανία να διενεργούν εξετάσεις γλωσσομάθειας, διεξάγεται -ανέκαθεν- στη χώρα μας με έπαθλο την πίτα των εξετάστρων, που κυμαίνονται από 13,5 έως πάνω από 20 εκατ. ευρώ το έτος. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Φροντιστηρίων Ξένων Γλωσσών, ο οποίος εκπροσωπεί το δημόσιο αγγλικό Πανεπιστήμιο του Σέντραλ Λανκασάιρ, κατήγγειλε σε συνέντευξη Τύπου το ΑΣΕΠ, ότι επί μήνες καθυστερεί να αναγνωρίσει τα διπλώματα γνώσης της Αγγλικής γλώσσας που παρέχει στην Ελλάδα το πανεπιστήμιο αυτό, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στον «αέρα» περίπου 29.000 μαθητές που απέκτησαν το δίπλωμά του ή που πρόκειται να δώσουν εξετάσεις και ακόμα δεν ξέρουν αν το δίπλωμα που θα λάβουν θα αναγνωρίζεται επισήμως. Όπως ανέφερε η γραμματέας του Συνδέσμου, παρ΄ ότι το πανεπιστήμιο έχει όλες τις απαραίτητες από τον νόμο διαπιστεύσεις και πιστοποιητικά και παρ΄ ότι αναγνωριζόταν μέχρι το 2005, το ΑΣΕΠ που ανέλαβε να επανεξετάσει όλες τις αναγνωρίσεις, έπειτα από την περσινή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τις εξετάσεις αυτές, κωλυσιεργεί την αναγνώρισή του, ενώ αντίθετα έχει αναγνωρίσει άλλον φορέα που δεν είχε αυτές τις διαπιστεύσεις. Το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας για τις εξετάσεις Αγγλικών εξακολουθούν να κρατούν οι εξετάσεις των Πανεπιστημίων Κέμπριτζ και Μίσιγκαν, που είναι και τα αρχαιότερα στη χώρα, με τους περισσότερους υποψήφιους να προτιμούν το δεύτερο. Το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας, το οποίο δεν παρέχει ακόμα τίτλους επιπέδου προφίσιενσι (σχεδιάζεται από το επόμενο έτος) αλλά έχει χαμηλότερα εξέταστρα, προτιμούν κάθε χρόνο σχεδόν 30.000 υποψήφιοι για όλες τις γλώσσες. Στα υπόλοιπα από τα νέα πιστοποιητικά, οι εξετάσεις των οποίων θεωρούνται ηπιότερες, προσφεύγουν κάθε χρόνο πάνω από 30.000 υποψήφιοι, οι οποίοι επιθυμούν κυρίως ένα πιστοποιητικό γλωσσομάθειας που να αναγνωρίζεται από το ΑΣΕΠ και άλλες υπηρεσίες.

Δηλαδή πέρασαν τόοοοοσα χρόνια κι εμείς δεν αξιωθήκαμε να εκδίδουμε ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ πιστοποιητικό γλωσσομάθειας και ξοδεύουμε τα …γλυκά μας ευρουδάκια τότε για φροντιστήρια και εξετάσεις και δώστου εξετάσεις και πτυχία lower και proficiency michigan και advance και αργότερα gmat και δε ξέρω κι εγώ ποια άλλα. Είναι αυτό που λένε πως …μας πήραν πρέφα οι …και δώστους πτυχία. Κάποτε κάπου διάβασα πως όλα αυτά είναι στα πλαίσια …διακρατικών συμφωνιών –πιέσεων θάλεγα- από την Αγγλία και Αμερική για να …εισπράττουν τις δικές μας φιλοδοξίες για απόκτηση πτυχίων. Και οι δικές μας κυβερνήσεις δεχόντουσαν πρόθυμα αυτές τις πιέσεις και συναινούσαν στο …έγκλημα. Πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να ξυπνάμε; Πότε θα βρεθεί ΕΝΑΣ (1) υπουργός ή έστω ΕΝΑΣ (1) βουλευτής να προτείνει κάποια αυτονόητα: στο ΑΣΕΠ να προσμετράται ΜΟΝΟ το ελληνικό κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, το ελληνικό κρατικό πτυχίο πιστοποίησης ηλεκτρονικού υπολογιστή και τόσα άλλα ελληνικά πιστοποιητικά. Γιατί τ’ αφήνουμε όλα να τρέχουν …χύμα και μετά προσπαθούμε να τα συμμαζέψουμε;

Απουσίες μαθητών στα Λύκεια

Γιατί, εκτός από τις "δικαιολογημένες" απουσίες γιατί να μην υπάρχουν και οι αδικαιολόγητες παρουσίες;

Οι μαθητές στα λύκεια «δικαιούνται» κάθε σχολική χρονιά ένα συγκεκριμένο αριθμό απουσιών. Το όριο είναι 164 από τις οποίες οι 50 μπορούν να είναι αδικαιολόγητες (1), οι υπόλοιπες 64 δικαιολογημένες (2) από γονείς-κηδεμόνες ή γιατρό και οι επόμενες 50 οπωσδήποτε δικαιολογημένες από γιατρό (3) και μόνο. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις –νοσηλεία σε νοσοκομείο ή μακρά ασθένεια- το όριο αυτό αυξάνεται, αλλά στην περίπτωση αυτή απαραίτητη είναι η γνωμάτευση ειδικής ιατρικής επιτροπής. Αλλά δε θέλω να σταθώ σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση παρά στην πρώτη.
Ας ξεκινήσουμε από το θεσμό της αδικαιολόγητης απουσίας (1). Οι μαθητές, με την ευλογία της πολιτείας, μπορεί να λείψουν όποτε …γουστάρουν, χωρίς να δώσουν λόγο σε κανέναν, φαντάζομαι ούτε στους γονείς τους! Καθαρά ελληνική …πατέντα! Αυτό δεν λογίζεται …κοπάνα αφού το Υπουργείο τους δίνει αυτό το «δικαίωμα». Σκεφτείτε τώρα να μπορείτε να φύγετε από την εργασία σας χωρίς να δώσετε λόγο, ο στρατιώτης να φύγει από τη μονάδα του χωρίς να αναφερθεί, ο οδηγός ενός μέσου συγκοινωνίας να εγκαταλείψει το μέσο που οδηγεί και να φύγει χωρίς να δώσει λόγο σε κανένα και άλλα τόσα παραδείγματα. Πολύ θα ‘θελα ν’ ακούσω τον νομοθέτη-συντάκτη αυτής της διάταξης να μας την αιτιολογήσει.
Η δεύτερη περίπτωση (2) λογική, λογικότατη. Δικαιούται ο μαθητής να αρρωστήσει βρε αδελφέ, να λείψει τέλος πάντων για διάφορους λόγους, τους οποίους λόγους γνωρίζει ο γονέας-κηδεμόνας και δικαιολογεί ή γνωματεύει ο γιατρός και δίνει δικαιολογητικό γι αυτό. Τα δικαιολογητικά κατατίθενται εμπρόθεσμα και …ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Και έρχομαι στην τελευταία περίπτωση (3). Αυτή η παράγραφος ήταν για πολλά χρόνια ανενεργή, …θαμμένη. Κάποιοι (ποιοι άραγε;) αίφνης την ξεθάψανε και τείνει να γίνει θεσμός, ως επί το πλείστον στους μαθητές της Γ’ τάξης των Λυκείων. Ο σκοπός είναι προφανής, για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Οι τελειόφοιτοι μαθητές κάνουν χρήση αυτής της …εαρινής άδειας που τους χορηγεί το υπουργείο για να προετοιμαστούν για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Για την δικαιολόγηση αυτών των 50 απουσιών, καταφεύγουν σε γιατρούς (έχουν άραγε κι αυτοί κάποιο …κέρδος απ’ αυτή την ιστορία;). Αν δει κανείς τις γνωματεύσεις που φέρνουν οι γονείς στις γραμματείες των λυκείων για να δικαιολογήσουν αυτές τις 50 απουσίες (και τις άλλες), θα καταλήξει στο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ συμπέρασμα: η πλειοψηφία των τελειοφοίτων οι οποίοι θα διαγωνιστούν στις πανελλήνιες εξετάσεις είναι από ελαφριά έως βαριά …ασθενείς! Ταυτόχρονα, αυτοί οι ...ασθενείς, σύμφωνα με τις ιατρικές γνωματεύσεις, δεν οικουρούν ως θα όφειλαν, αλλά περιφέρονται από το σπίτι στο φροντιστήριο! Στη διακριτική ευχέρεια του Συλλόγου Διδασκόντων να δικαιολογήσει τις απουσίες. Μπορείτε, όμως, να φανταστείτε ένα Σύλλογο Διδασκόντων να απορρίψει τέτοιο δικαιολογητικό, έστω και με πλήρη αιτιολόγηση, και να στερήσει από μαθητή την συμμετοχή του στις εξετάσεις; Δηλαδή ο νομοθέτης …πετάει το μπαλάκι…
Εξαιτίας αυτού του …θεσμού των απουσιών, ο τελευταίος μήνας στα λύκεια έχει την εξής εικόνα: Συμμετέχουν κυρίως οι μαθητές της Α’ και Β’ τάξης και …υπόλοιπα της Γ’ τάξης που δεν έκανα σωστό …κουμάντο στις απουσίες που "δικαιούνται". Τα τμήματα της Γ’ τάξης αποτελούνται από μικρές ομάδες -δύο και τριών- τέτοιων μαθητών, περιοδικά εμφανιζόμενων και ανομοιόμορφου επιπέδου με αποτέλεσμα η δημιουργική …απασχόλησή τους να είναι πρόβλημα για τους διδάσκοντες. Στη Γραμματεία του σχολείου να παρελαύνουν γονείς-κηδεμόνες μαθητών, να γίνεται καταμέτρηση απουσιών, να παραδίδονται δικαιολογητικά, να συμπληρώνονται αιτήσεις, να υπογράφονται χαρτιά…. Ένα ατελείωτο χαρτομάνι, χαμένες εργατοώρες, μεγάλη ταλαιπώρια!
Ποιους εξυπηρετεί λοιπόν αυτό το δεύτερο όριο των 164 απουσιών; Μα σαφώς τους τελειόφοιτους μαθητές για να προετοιμαστούν ακόμη καλύτερα για τις επερχόμενες εξετάσεις. Κατανοητό! Συμφέρει, από οικονομικής άποψης, και τους γιατρούς οι οποίοι δέχονται αναπάντεχη πελατεία, καθόλου ευκαταφρόνητη (93.000 οι περσινοί υποψήφιοι από τα γενικά λύκεια). Ακατανόητο! Αν, λοιπόν, το Υπουργείο της Παιδείας θεωρεί πως οι τελειόφοιτοι-υποψήφιοι για τις πανελλαδικές εξετάσεις χρειάζονται χρόνο προς το τέλος της σχολικής χρονιάς για την επανάληψη και εμπέδωση της ύλης, ας καταργήσει αυτή τη διάταξη (που σε τελευταία ανάλυση «κοστίζει» οικονομικά στους γονείς-κηδεμόνες) και ας καθιερώσει νέο μέτρο: για τους μαθητές της Γ΄τάξης λυκείων, το σχολικό έτος να λήγει 15-20 μέρες νωρίτερα (αν αναλογιστεί κανείς ότι 164 ώρες αντιστοιχούν σε 27 εξάωρα, σε 27 σχολικές ημέρες, σε έναν ολόκληρο μήνα). Δε χρειάζεται θάρρος για μια τέτοια ενέργεια, ούτε πολιτικό κόστος θα έχει.
Να το περιμένουμε ή μήπως να περιμένουμε κάτι άλλο: δικαίωμα μεταφοράς απουσιών για το επόμενο σχολικό έτος! Οψόμεθα!

Σκόρπια ...γιατί - Μέρος 1ο

...για­τί οι μα­θη­τές δεν πα­ρα­κο­λου­θούν τις διά­φο­ρες σχο­λι­κές εκ­δη­λώ­σεις, γιορ­τές, ο­μι­λί­ες, όσο ενδιαφέρουσες και να είναι;
...για­τί οι δά­σκα­λοι-καθηγητές ζη­τά­με -και πολ­λές φορές α­παι­τού­με- α­πό τους μα­θη­τές να κά­νουν πράγ­μα­τα τα ο­ποί­α ε­μείς δεν κά­νου­μεq
...για­τί οι γο­νείς-κη­δε­μό­νες μα­θη­τών έ­χουν α­παι­τή­σεις α­πό το σχο­λεί­ο (δα­σκά­λους, καθηγητές, Υ­πουρ­γεί­ο Παι­δεί­ας) ενώ οι ί­διοι δε συμ­με­τέ­χουν καν στο Σύλ­λο­γο Γο­νέ­ων και Κη­δε­μό­νων;

...γιατί οι μαθητές πλήττουν στο σχολείο, αφού η λέξη σχολείο προέρχεται από τη σχόλη, που σημαίνει γιορτή, ανάπαυση;
...γιατί οι δάσκαλοι-καθηγητές εξαφανίζονται, κυριολεκτικά, από το σχολείο -γίνονται καπνός- μόλις τελειώσει το ωράριό τους;

...γιατί οι γονείς-κηδεμόνες μαθητών στέλλουν τα παιδιά τους σχολείο, μόνο και μόνο για να απαλλαγούν από αυτά;

…γιατί οι μαθητές, ενώ έχουν τόσα πολλά να πουν, να προτείνουν, να διαμαρτυρηθούν, να... δεν τα λένε ή τα λένε κατ’ ιδίαν;
…γιατί οι δάσκαλοι-καθηγητές, δεν ακούνε τους μαθητές όταν έχουν κάτι να πουν, να παραπονεθούν, να διαμαρτυρηθούν;
…γιατί οι γονείς-κηδεμόνες γενικά δεν μιλούν με τα παιδιά τους και δεν ακούν τα παιδιά τους;

…γιατί οι μαθητές απορρίπτουν ότι έχει σχέση με το σχολείο, τα σχολικά βιβλία, τη μόρφωση μέσα από το σχολείο; Αδιαφορούν άραγε γι αυτά ή μήπως έχουν επίγνωση της ανεπάρκειας…
…γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν κινητοποιούν όλες τους τις δυνάμεις για να καταδείξουν, αφ’ ενός μεν, τα προβλήματα της παιδείας και αφ’ ετέρου, την ανάγκη για μόρφωση και μέσα από το σχολείο;
…γιατί οι γονείς-κηδεμόνες των μαθητών δε συμμετέχουν στα δρώμενα του σχολείου, προσφέροντας -έστω από το υστέρημα- τον οβολό τους, περιχαρακωμένοι στο σύνθημα της «δωρεάν» παιδείας…

'Εκθεση ιδεών ή τρικυμία στον ...εγκέφαλο

Φο­ρέ­στε ω­τα­σπί­δες (για να μη κου­φα­θεί­τε), κρά­νος (μπας και συγκρατήσουν τα μαλλιά σας για να μη κα­ρα­φλιά­σε­τε), γυα­λιά η­λί­ου (για να μη στρα­βωθεί­τε) και… δια­βά­στε το πα­ρα­κά­τω.

"…Κύ­ριο γνώ­ρι­σμα της ε­πο­χής μας α­πο­τε­λεί ο πα­ρα­λο­γι­σμός που χαρα­κτη­ρί­ζε­ται α­πό την υ­πε­ρα­νά­πτυ­ξη του τε­χνι­κού πα­ρά­γο­ντα του πο­λι­τι­σμού, που έρ­χε­ται σε α­ντί­θε­ση με την υ­πο­βάθ­μι­ση του πνευ­μα­τι­κού πα­ρά­γο­ντα... ...Κα­θώς ε­πί­σης και έ­να πλή­θος άλ­λων χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών που συν­θέ­τουν το σύγ­χρο­νο πο­λι­τι­στι­κό και κοι­νω­νι­κό πλαί­σιο... ...Η προ­σπά­θεια σφαι­ρι­κής καλ­λιέργειας της προ­σω­πι­κό­τη­τας, δια­κα­τέ­χε­ται α­πό έλ­λει­ψη κοι­νω­νι­κό­τη­τας και α­δυ­να­μί­ας έκ­φρα­σης συ­ναι­σθη­μά­των... ...Οι τα­χύ­τα­τες ε­ξε­λί­ξεις ο­δη­γούν σε σκλη­ρό α­ντα­γω­νι­σμό, ο ο­ποί­ος διο­γκώ­νει την κοι­νω­νι­κή αλ­λο­τρί­ω­ση... ...Η ε­πο­χή μας, η ε­πο­χή της αλ­μα­τώ­δους τε­χνο­λο­γι­κής ε­ξέ­λι­ξης, χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται α­πό πολλούς ως ε­πο­χή των με­γά­λων α­ντι­φά­σε­ων... ...Ο ε­θι­σμός σε ου­σί­ες, έ­χει ως α­πο­τέλε­σμα την κα­τά­λυ­ση των πνευ­μα­τι­κών χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών του α­τό­μου και ο­δη­γεί στην πα­θη­τι­κό­τη­τα και την ο­μα­λο­ποί­η­ση του α­τό­μου…".

Είμαι σίγουρος ότι χρειαστήκατε να το αναγνώσετε τουλάχιστον και δεύτερη φορά, γιατί με την πρώτη δε βγάλατε νόημα. 'Οντως, αν διαβαστεί ενιαία είναι μία ...ασυναρτησία. Τότε τί είναι και γιατί σας το παραθέτω. Να μην τα πολυλογώ, εί­ναι α­πο­σπά­σμα­τα α­πό εκ­θέ­σεις-δο­κί­μια μα­θη­τών, στην προ­σπά­θειά τους να “δι­δα­χθούν” την έκ­θε­ση, προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νοι για τις Πα­νελ­λή­νιες ε­ξε­τά­σεις. Είναι δηλαδή, κάποιες χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές και πο­μπώ­δεις εκ­φρά­σεις, μο­νό­το­να ε­πα­να­λαμ­βα­νό­με­νες. Η ι­κα­νό­τη­τα του μα­θη­τή έ­γκει­ται στο να τις συν­δέ­σει κα­τάλ­λη­λα με το ο­ποιο­δή­πο­τε κεί­με­νο-θέ­μα του δο­θεί.
Αυτού του είδους η εκπαίδευση, θυμίζει “κονσέρβες” στα ράφια υπερκαταστημάτων. Ανάλογα με το μάθημα, το θέμα, το ερώτημα, αγοράζεις και ανοίγεις την κατάλληλη κονσέρβα. Η συνταγή παραμένει ίδια. Ημερομηνία λήξης -σε σχέση με τις κοσέρβες τροφίμων- δεν υπάρχει. Είναι κάτι σαν τις παγκόσμιες σταθερές που μαθαίνουμε στη Φυσική. Ανάμεσα στους εκθεσιολόγυς επικρατεί η τάση για τυποποίηση και αποστήθιση. Δηλαδή, μαθαίνουμε κάποια συγκεκριμένα σχεδιαγράμματα και αυτά ακουλουθούμε, μαθαίνουμε κάποιους προλόγους-κλισέ και γράφουμε αυτόν που ταιριάζει στο θέμα μας, αποστηθίζουμε συγκεκριμένες εκφράσεις-κονσέρβες και τις ...σερβίρουμε καταλληλα.... Η μία και μοναδική άποψη-αλήθεια-κονσέρβα, ο μαθητής καλείται να επιλέξει την «κατάλληλη» και να τη σερβίρει «γαρνιρίζοντάς» επιμελώς. Δηλαδή, τρικυμία στον εγκέφαλο εν αιθρία!

Φυσικά, κατανοητό είναι να υπάρχουν και οι «οδηγίες», ένας κώδικας, μία τεχνική γραφής κειμένων, για μαθητές. Όπως για παράδειγμα, η σαφήνεια και η καθαρότητα στη διατύπωση των ιδεών, ο επιμελημένος σωστά διατυπωμένος λόγος, η σωστή διάρθρωση του περιεχομένου, η επαρκής τεκμηρίωση των ιδεών με επιχειρηματολογία, η ορθογραφημένη αποτύπωση νοημάτων, καθώς και η καλή αισθητική εικόνα του γραπτού. 'Αλλο οι τεχνικές και άλλο η τυποποίηση. Πριν μερικά χρόνια, σε Βαθμολογικό Κέντρο Πανελληνίων (ή Πανελλαδικών, έχω χαθεί) Εξετάσεων είχαν διορθωθεί -και αν θυμάμαι με άριστα- καμιά εικοσαριά ...πανομοιότυπα δοκίμια Εκθέσεων μαθητών συγκεκριμένου Νομού. Η απόλυτη ... επιτυχία του συγκεκριμένου εκθεσιολόγου!

Υ.Γ. Έκθεση Ιδεών ή παράθεση τυποποιημένων εκφράσεων, κατάλληλα …τοποθετημένων και επενδυμένων;

Ενδιαφέροντα βρήκα το κείμενο των Δ. ΦΥΣΣΑ καθώς και τις οδηγίες του Αλέξανδρου Γ. Αλεξανδρίδη.