Η ομάδα κάνει ...κοιλιά

Φεύγει ο Φεβρουάριος σιγά σιγά και ο πληθυσμός της Γ’ τάξης των λυκείων «σέρνεται» μέσα στις σχολικές αίθουσες –το ίδιο συμβαίνει, φαντάζομαι, και στις αίθουσες των φροντιστηρίων. Την τελευταία εβδομάδα στα τμήματα που διδάσκω βλέπω πρόσωπα νυσταγμένα, ξαπλωμένα στις –καθόλου βολικές- καρέκλες, τα χέρια σταυρωμένα χωρίς καμιά όρεξη για …μάθημα. Η κόπωση επήλθε. Η …ομάδα παρουσιάζει «κοιλιά», όπως λένε και οι προπονητές.
Τα αίτια είναι πολλά. Το ωράριό τους εξαντλητικό. Κατά την άποψή μου, μεγάλη ευθύνη γι αυτό έχουν τα φροντιστήρια. Δεν τους αφήνουν σε ήσυχο κλαρί. Τα Σάββατα και τις Κυριακές τους …τρέχουν για διαγωνίσματα. Και διερωτώμαι, πότε αυτά τα παιδιά θα ξεκουραστούν, πότε θα μελετήσουν και πότε θα ανασυγκροτήσουν την ύλη που διδάχτηκαν και να την κάνουν κτήμα τους; Και όταν διατυπώνεις αυτή την απορία στα ίδια τα παιδιά το μόνο που κάνουν είναι να υπερασπιστούν αυτή την τακτική των φροντιστηρίων. Θα προτιμούσαν σίγουρα, να μην έρχονται στο σχολείο για να έχουν τον χρόνο που τους χρειάζεται στη διάθεσή τους. Απαξιώνουν πλήρως τη δουλειά που γίνεται στο σχολείο. «Πιστεύουν» απόλυτα στις …μαγικές ιδιότητες του φροντιστηρίου. Και όταν πάλι τους θέτεις τον προβληματισμό: «αφού όλοι παρακολουθείτε φροντιστήριο, διότι εκεί πιστεύετε πως γίνεται η σωστή δουλειά, τότε γιατί δεν πετυχαίνετει όλοι το ποθούμενο στις εξετάσεις;» με μεγάλη ευκολία απαντούν πως …φταίνε οι ίδιοι που δεν διάβασαν για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις!

Μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει; Μάλλον ναι. Σίγουρα ναι. Και δεν θα αναφερθώ σε κάποιο …άλλο εξεταστικό σύστημα ή στην …αποδέσμευση του λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις και άλλα παρόμοια. Αφού όλοι βλέπουμε-βλέπουν το πρόβλημα γιατί δεν προτείνουμε-προτείνουν λύσεις; Οι ίδιοι οι μαθητές, οι γονείς τους που συμπάσχουν και οι καθηγητές τους; Η ευκολότερη απάντηση θα ήταν ίσως «να μην πηγαίνουν στα φροντιστήρια». Θα ήμουν από τους τελευταίους που θα εισηγούμην κάτι τέτοιο, αν και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα μαθητών που χωρίς ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ φροντιστηρίου τα κατάφεραν και με άριστες επιδόσεις. Αξιοποιούσαν όλο τον απογευματινό τους χρόνο ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ και όχι αντιγράφοντας τις λυμένες ασκήσεις από τον πίνακα του φροντιστηρίου τους ή μαθαίνοντας …μαγικές συνταγές επίλυσης προβλημάτων!

Η δικιά μου πρόταση είναι η εξής: Περιττές θεωρώ τις 15νθήμερες διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Θα μπορούσαν να γίνουν διακοπές της μιας εβδομάδας, μοιρασμένες στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς (έχω υπόψη μου τις διακοπές του χειμώνα στα σχολεία της Γερμανίας λόγω ακριβώς των καιρικών συνθηκών που επικρατούν). Έτσι θα δινόταν η ευκαιρία στους μαθητές να ξεκουράζονται πιο συχνά και να προετοιμάζονται καλύτερα. Και φυσικά θα «απαγόρευα» στα φροντιστήρια να κάνουν χρήση αυτών των διακοπών καλώντας τους μαθητές σε μαθήματα για το …καλό των παιδιών (αυτό που δυστυχώς συμβαίνει σήμερα). Ειδικά για τους μαθητές της τελευταίας τάξης, το σχολικό έτος θα μπορούσε να λήγει πιο νωρίς και με τον τρόπο αυτό να καταργηθεί αυτός ο –ελληνικής πατέντας- θεσμός των αδικαιολόγητων ή ακόμη και δικαιολογημένων απουσιών. Αν αγαπάμε τα παιδιά και κατανοούμε τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν για τις εισαγωγικές εξετάσεις –όλοι αναγνωρίζουν πως οι μαθητές της Γ’ λυκείου είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες-, μπορούμε να τα βοηθήσουμε με σωστούς τρόπους και …νόμιμους. Γιατί η …αδικαιολόγητη απουσία, ακόμη και η δικαιολογημένη λόγω …ψεύτικης ασθένειας –με γνωμάτευση …γιατρού- τι άλλο είναι παρά να τους …χαράσσουμε το δρόμο προς την απάτη!
Κουράγιο παιδιά και μη ξεχνάτε πως … τῆς παιδείας αὶ μέν ῥίζαι πικραί οὶ δε καρποί γλυκεῖς!!