27,9 εκ, ευρώ για τα σχολικά βιβλία

Mε το ποσό των 27.900.000,00 € θα χρηματοδοτηθεί από το υπ. Οικονομίας ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων για το οικονομικό έτος 2010, διαβάζω σχετική ανακοίνωση. Μου φαίνονται πολλά και είναι. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υπάρχει μια σωστή διαχείριση των βιβλίων όσον αφορά στην αποστολή τους στα σχολεία. Και εξηγούμαι:

Πριν μια εβδομάδα τα σχολεία δήλωσαν τις ανάγκες τους σε βιβλία για την επόμενη σχολική χρονιά, βασιζόμενοι σε περσινά νούμερα. Ταυτόχρονα, την περίοδο αυτή, οι μαθητές -ας πούμε του λυκείου- δηλώνουν ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουν και ποια μαθήματα επιλογής θα παρακολουθήσουν για την επόμενη χρονιά. Την 11η Σεπτεμβρίου οι αριθμοί αυτοί αλλάζουν και μέχρι την 15η Οκτωβρίου –σύμφωνα με την εγκύκλιο- μπορούν να αλλάξουν κατεύθυνση ή μαθήματα επιλογής. Από Σεπτέμβριο όμως στα σχολεία έχουν ήδη καταφθάσει τα βιβλία οπότε ή πλεονάζουν ή υπολείπονται. Η επιστροφή τους και αναδιανομή αποδείχθηκε ατελέσφορη, οπότε… Τα παραπανίσια αποθηκεύονται στα σχολεία.

Η μεγάλη σπατάλη γίνεται με τα βιβλία των μαθημάτων επιλογής, εκεί όπου υπάρχει –και πάντα σύμφωνα με το νόμο- δραματική αλλαγή αριθμού λόγω μετακινήσεων. Τι πρέπει να γίνει;την 1η Μαΐου, όλοι οι μαθητές να δηλώνουν την οριστική και δεσμευτική τους επιλογή Απλό, που αφορά στην κατεύθυνση που θα παρακολουθήσουν καθώς και στο μάθημα επιλογής. Νωρίτερα να τους έχει γίνει σχετική και αναλυτική ενημέρωση περί κατευθύνσεων-επιστημονικών πεδίων-πανεπιστημιακών σχολών καθώς και για το περιεχόμενο των μαθημάτων επιλογής. Έτσι ώστε το υπουργείο να συγκεντρώσει τους αριθμούς και να παραγγέλνει τα σχετικά. Τι εξυπηρετεί αυτό που γίνεται μέχρι σήμερα, να δηλώνουν την 11η Σεπτεμβρίου και να έχουν δικαίωμα να …ξεδηλώσουν μέχρι και την 14η Οκτωβρίου. Ούτε το σχολείο μπορεί να λειτουργήσει με …ρευστούς αριθμούς τμημάτων, ούτε οι τοποθετήσεις μπορούν να γίνουν σωστά και έγκαιρα, ούτε οι παραγγελίες βιβλίων να γίνουν με ακρίβεια. Φεύγει ο Οκτώβριος και υπολειτουργούν τα σχολεία, η δημόσια εκπαίδευση εκτίθεται και ο ιδιωτικός τομέας ανθεί. Εκτός και αν όλες αυτές οι αστοχίες και παραλείψεις γίνονται εκ του πονηρού, καθότι …πονηρά σκεπτόμεθα απαξάπαντες.

Από 2.000 ευρώ το πακέτο μαθημάτων στα φροντιστήρια

Πολλάκις γράφεται και τονίζεται πως επειδή στα δημόσια σχολεία δε γίνεται σοβαρή δουλειά -ή και καθόλου δουλειά- οι μαθητές είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν μαθήματα στο φροντιστήριο. Ειδικότερα η Γ’ λυκείου …προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες εξετάσεις αποκλειστικά τα φροντιστήρια. Το φανερώνει η πληθώρα των φροντιστηρίων και η καθολική συμμετοχή των μαθητών σ’ αυτά. Το αποδέχτηκε η κοινωνία, ακόμα και οι γονείς που δεν έχουν την οικονομική άνεση ή που πιστεύουν πως το παιδί τους δεν είναι καλός μαθητής, νιώθουν την υποχρέωση να το εγγράψουν σε κάποιο φροντιστήριο. Την όποια επιτυχία τη χρεώνουν στο φροντιστήριο ενώ την αποτυχία στο σχολείο. Ας κάνουμε μια μικρή …υποχώρηση και ας δεχτούμε πως έτσι έχουν τα πράγματα σχετικά με τις …παροχές του σχολείου (ούτως ή άλλως η συμμετοχή στο φροντιστήριο είναι μία πραγματικότητα).

Αν λοιπόν το φροντιστήριο είναι ένα αναγκαίο κακό, θάθελα να διατυπώσω την εξής απορία: Για τις όποιες εξετάσεις στον ΑΣΕΠ, ακόμα και για τις εξετάσεις των εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ, γιατί οι υποψήφιοι παρακολουθούν φροντιστήρια ή κάνουν ιδιαίτερα; Ακόμα και για την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, ή για το Δικαστικό Κλάδο. Φοιτητές ΑΕΙ και ΤΕΙ καταφεύγουν σε φροντιστήρια -τα οποία έχουν δημιουργήσει ειδικά τμήματα για φοιτητές ή σπουδαστές- για να κατορθώσουν να περάσουν μάθημα ή μαθήματα. Αυτοί δε που έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση τα …ακουμπούν κυριολεκτικά σε ιδιαίτερα μαθήματα. Εκεί που κάποτε ο φοιτητής έβγαζε χαρτζιλίκι του κάνοντας ιδιαίτερα, τώρα ο ίδιος πληρώνει για να του κάνουν φροντιστήρια. Αν μιλήσουμε για οικονομικά κόστη, θα τρομάξουμε. Ο διαγωνισμός για μια θέση στο Δημόσιο κοστίζει ακριβά στους υποψηφίους, καθώς τα «πακέτα» φροντιστηριακής προετοιμασίας στα σχετικά κέντρα (Κέντρα Ελεύθερων Σπουδών ονομάζονται συνήθως) αποτιμώνται τουλάχιστον 2.000-2.500 ευρώ. Τρία χρόνια και χιλιάδες ευρώ «χαμένα» μετράει απόφοιτος της Νομικής Αθηνών. «Ξεκίνησα την προετοιμασία ενάμιση χρόνο πριν βγει η προκήρυξη του διαγωνισμού•ναι μεν τελείωσα την ύλη νωρίς, αλλά τελικά μέχρι να δώσω εξετάσεις, είχα χάσει επαφή με το αντικείμενο. Το δε κόστος για το φροντιστήριο ανήλθε στις 2.200 αλλά καθώς ο ένας καθηγητής δεν ήταν καλός, οι περισσότεροι κάναμε και ιδιαίτερα. Τελικά, μου στοίχισε ο κούκος αηδόνι!»

Κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων στις Πολιτικές Επιστήμες, παρακολουθούσε, για τον πρώτο κύκλο των εξετάσεων, φροντιστήριο και πλήρωσε 1.100 ευρώ, για τον δεύτερο όμως έκανε ιδιαίτερα, το συνολικό κόστος των οποίων ξεπέρασε τα 3.000 ευρώ, όπως η ίδια αποκαλύπτει. Ακόμη και όταν δεν υπάρχει αίσιο τέλος, την αποτυχία δεν τη χρεώνουν στο φροντιστήριο. Τέτοιο επιχείρημα μας επισημαίνουν συχνά πυκνά και οι μαθητές μας που έχουν αποτύχει στις πανελλαδικές. Δε φταίει το φροντιστήριο, λένε, αλλά οι ίδιοι που δε διαβάζανε συστηματικά. Και δεν τολμάς να τους ρωτήσεις, «τότε γιατί πήγαινες σε φροντιστήριο;».

Πολλοί υποψήφιοι του ΑΣΕΠ υποστηρίζουν πως αυτά που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο είναι πολύ θεωρητικά, στον διαγωνισμό όμως ζητούν πρακτικές γνώσεις εφαρμόσιμες και πως το κενό αυτό έρχεται να καλύψει το φροντιστήριο.. Δηλαδή το φροντιστήριο υποκαθιστά και αυτό ακόμη το πανεπιστήμιο. Αυτή η αντίληψη έχει περαστεί στο υποσυνείδητο των μαθητών, των φοιτητών, των υποψηφίων σε εξετάσεις γενικότερα. Την οποίαν τους έχουν περάσει οι καθηγητές των φροντιστηρίων. Κοιτάξτε τι γίνεται με τους μαθητές. Τα φροντιστήρια τους σέρνουν κυριολεκτικά από τη μύτη. «Σάββατα και Κυριακές δεν θα ξεκουράζεστε γιατί πρέπει να γράφουμε διαγωνίσματα επαναληπτικά» τους λένε και τα παιδιά υπακούουν. Τους πιπιλίζουν το μυαλό ότι δε χρειάζεται να διαβάζουν τα μαθήματα γενικής παιδείας, γιατί δε τους χρειάζονται και το αποδέχονται και το εφαρμόζουν. Στη Β’ τάξη λυκείου, μετά τα Χριστούγεννα τους «διδάσκουν» ύλη της Γ’ τάξης, οπότε στο μυαλό των παιδιών δημιουργείται ένα συνοθύλευμα …ύλης με απρόσμενα αποτελέσματα.

Τι είναι επομένως αυτό που φταίει, αυτό που ευθύνεται και οι μαθητές μας, οι φοιτητές και οι σπουδαστές και λοιποί υποψήφιοι εξετάσεων, σύρονται σε φροντιστηριακά μαθήματα, χάνουν πολύτιμες εργατοώρες, ξοδεύουν υπερπολύτιμα ευρώ; Φταίει άραγε το εκπαιδευτικό σύστημα, φταίει ο θεσμός των εξετάσεων, φταίει η νοοτροπία της κοινωνίας, φταίνε και οι ίδιοι που δεν έχουν επίγνωση των ικανοτήτων και δυνατοτήτων τους, φταίμε εμείς που δεν τα έχουμε μάθει να μελετάνε αλλά να διαβάζουν, φταίμε εμείς που τα έχουμε μάθει να τα βρίσκουν όλα έτοιμα; Τι είναι αυτό που δημιούργησε μια παράλληλη βιομηχανία παραπαιδείας και εκμετάλλευσης ελπίδας; Μήπως άραγε όλα αυτά αλλά και άλλα;

Ακόμα ένα "όχι" της ΟΛΜΕ

Να μη συμμετάσχουν στη διαδικασία αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων καλεί τους Συλλόγους η ΟΛΜΕ και καταγγέλλει πως «αυτή η λογική και πρακτική θα οδηγήσει ευθέως στη διαφοροποίηση και την κατηγοριοποίηση των σχολείων μας».

Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ έχει ως εξής:

"Με την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για την «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας» γίνεται προσπάθεια να θεσμοθετηθεί η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου «σε πρώτη φάση ως εσωτερική διαδικασία».

Η διατύπωση αυτή αφήνει σαφώς να εννοηθεί πως θα ακολουθήσει η θεσμοθέτηση της εξωτερικής αξιολόγησης. Τα κριτήρια της αυτοαξιολόγησης που ή ίδια η εγκύκλιος θέτει συνδέονται με την υλικοτεχνική υποδομή και την εξεύρεση πόρων από το ίδιο το σχολείο, την απώλεια διδακτικών ωρών, τις επιδόσεις των μαθητών κ.λπ. Επιχειρείται να μετατεθούν όλες οι ευθύνες της εκπαιδευτικής πολιτικής και της υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης στη σχολική μονάδα και τους εκπαιδευτικούς.

Αυτή η λογική και πρακτική θα οδηγήσει ευθέως στη διαφοροποίηση και την κατηγοριοποίηση των σχολείων μας. Ανάλογες εξελίξεις έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, όπου με τη δημοσιοποίηση των πινάκων αξιολόγησης διευρύνθηκε το χάσμα ανάμεσα στις σχολικές μονάδες.

Η «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας» έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία όχι μόνο δεν στηρίζεται ο εκπαιδευτικός και το έργο του, αλλά δέχεται συνεχή κτυπήματα στα εργασιακό του καθεστώς.

Σε μια περίοδο που οι επιχειρούμενες αλλαγές, επιδιώκουν να συνδέσουν το «νέο σχολείο» με τη νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης (σχέδιο Καλλικράτης), να κατακερματίσουν τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα της Παιδείας έχει απομείνει και να διαμορφώσουν εργασιακές σχέσεις συμβατές με το «αποκεντρωμένο σχολείο».

Σε μια περίοδο όπου το Υπ. Παιδείας με το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» επιχειρεί να φέρει σε αντιπαράθεση τον εκπαιδευτικό ως εργαζόμενο και επιστήμονα με τον μαθητή, ενώ είναι γνωστό πως, αν δεν στηριχτεί πολύπλευρα στο έργο του ο εκπαιδευτικός (επιστημονικά, εργασιακά, οικονομικά), δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση στο εκπαιδευτικό σύστημα".

Από τότε που ...θυμάμαι την ΟΛΜΕ, ένα "όχι" την συνοδεύει σε ό,τι αλλαγή προτείνει ο εκάστοτε υπουργός της Παιδείας. Αν ψάξει κανείς τα "ναι", είναι ζήτημα αν θα βρει, έτσι για την εξαίρεση του κανόνα. Θαρρείς πως αυτή η ομοσπονδία έχει δημιουργηθεί για να είναι μονίμως απέναντι από τον υπουργό. Αντί να είναι ο βασικός του σύμβουλος, είναι ο βασικός του αντίπαλος. Πολεμάει τα πάντα, αντιστέκεται σε όλα, αντιδρά σε κάθετι, τα μηδενίζει όλα. Γι αυτό, ίσως, και οι ...."επιτυχίες" της στα συνδικαλιστικά θέματα, στη συμμετοχή καιτ ην αποδοχή της από τους καθηγητές, τους οποίους υποτίθεται πως εκφράζει!

...Αποφασίζουμε την αύξηση των αδικαιολόγητων απουσιών

Η υφυπουργός Παιδείας κας Χριστοφιλοπούλου, εξέδωσε τη με την Αριθ. Πρωτ. 39575 /Γ2 Απόφαση με Θέμα: «Χαρακτηρισμός της φοίτησης των μαθητών Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων και Επαγγελματικών Σχολών, Ημερήσιων και Εσπερινών, κατά το σχολικό έτος 2009-2010», με την οποίαν «…αποφασίζουμε: Ειδικά και μόνο για το σχολικό έτος 2009-2010, για το χαρακτηρισμό της φοίτησης των μαθητών Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων και Επαγγελματικών Σχολών, Ημερήσιων και Εσπερινών, τα αριθμητικά όρια κάθε είδους απουσιών προσαυξάνονται κατά τριάντα τοις εκατό (30%).», με δυο λόγια, αυξάνει τις απουσίες των μαθητών κατά 30%.

Αρκετές απορίες μου έχουν γεννηθεί. Απορία πρώτη: γιατί  μέγας …σωρός των διατάξεων που ελήφθησαν υπόψη∙ δώδεκα (12) τον αριθμό. Τι αναφέρει η κάθε μία, ποιος πού θα το βρεί;

Απορία και εντύπωση μου προκαλεί ιδιαίτερα η 12η διάταξη: «Το γεγονός ότι από τις διατάξεις αυτής της απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού». Δηλαδή αν επιβάρυνε τον Κρατικό Προυπολογισμό, δε θα λαμβανόταν η Απόφαση αυτή, που ο κόσμος να γύριζε ανάποδα. Με το όποιο κόστος για την εκπαίδευση.

Απορίαν όμως έχω και για το λόγο που επέβαλε αυτή την Απόφαση. 'Ηταν ο ιός Η1Ν1 που …εξαπάτησε τους πάντες και οδήγησε σε κλείσιμο για μια εβδομάδα σχολικών τμημάτων ή τάξεων; Αν ναι, τότε γιατί δεν ανακοινώθηκε παράλληλα μείωση της διδακτέας και άρα εξεταστέας ύλης, ειδικότερα στην Γ’ τάξη; Ο ιός …έβλαψε τους μαθητές αλλά η ύλη έμεινε …αλώβητη;

Έχω κι άλλην απορίαν: οκ, αποφασίστηκε η αύξηση του ορίου των απουσιών. Γιατί όμως να αυξηθούν «…τα αριθμητικά όρια κάθε είδους απουσιών…», δηλαδή και οι αδικαιολόγητες -λέγε με κοπάνες- απουσίες; Νομιμοποιούνται για άλλη μια φορά οι κοπάνες από την εργασία. Αλλά μόνο για τους μαθητές. Για τους άλλους εργαζόμενους όμως; Δεν είναι άδικο;

Τα ερωτήματα μπορούν να θεωρηθούν, ίσως, …ρητορικά. Διότι και οι απαντήσεις είναι, μάλλον, απλές. Οδηγούμεθα ταχέως στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Μια …ιστορική αναδρομή θα βοηθούσε: Ξεκινήσαμε από τα Δημόσια σχολεία ως αποκλειστικούς παρόχους δωρεάν εκπαίδευσης, οδηγηθήκαμε στην σταδιακή ίδρυση φροντιστηρίων και ιδιωτικών σχολείων, φτάσαμε εσχάτως στα άγνωστα για πολλούς ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα) ακόμη και στα σχολεία και τελικά οδηγούμαστε νέτα και σκέτα στα ΙΤ (Ιδιωτικού Τομέα). Αν είναι έτσι, ε μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει. Να προλάβω να πάω και στην κηδεία του δημόσιου σχολείου και αν είναι δυνατόν και σε ένα μνημόσυνο του.

Πηγή: Απόφαση για την προσαύξηση των απουσιών (κλικ)

Η βάση του «10» φεύγει, ο Μέντωρ έρχεται

Τηλέμαχος και Μέντωρ

Μέντορας: ο υποστηρικτής, σύμβουλος και πνευματικός καθοδηγητής κάποιου νεότερου. Ο μέντορας είναι ένα μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο, που στηρίζει το νέο στην εκπαιδευτική διαδικασία, τον βοηθά να οργανωθεί και να θέσει στόχους, του ενισχύει την αυτοπεποίθηση, είναι εκεί για να το ακούσει όταν θέλει να μιλήσει, του απαντά σε τυχόν απορίες, συζητά μαζί του για την προστασία της σωματικής και ψυχικής του υγείας και γενικότερα παίζει το ρόλο ενός έμπιστου φίλου, προσανατολισμένου στην προαγωγή της ευημερίας του νέου.

Ο ορισμός Mentoring προέρχεται από την Ελληνική μυθολογία. Στην αρχή του Τρωικού Πολέμου η θεά Αθηνά ανέθεσε στον Μέντορα να καθοδηγεί και να προσέχει τον Τηλέμαχο τον γιο του Οδυσσέα όσο εκείνος θα έλειπε στον πόλεμο.

Σήμερα ο Μάνατζερ-Μέντωρ λειτουργεί ως έμπιστος φίλος και υποστηρικτής του νέου εργαζόμενου που τώρα ξεκινά το ταξίδι της μάθησης στον εργασιακό κόσμο.

Ο σκοπός του Mentoring είναι να βοηθά και να υποστηρίζει τους (νέους) ανθρώπους να διαχειριστούν την προσωπική τους μάθηση έτσι ώστε να μεγιστοποιήσουν τις προοπτικές τους, να εξελίξουν τις δεξιότητες τους, να βελτιώσουν την απόδοση τους, για να καταφέρουν να γίνουν το πρόσωπο που θέλουν.

Ο Μέντορας συνήθως δεν είναι και προϊστάμενος του μαθητευόμενου. Γι' αυτό το λόγο ο Μέντορας έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τον μαθητευόμενο, για τον οποίο θα είναι και φίλος και έμπιστος σύμβουλος. Ο Μέντορας ενδιαφέρεται για την βελτίωση της απόδοσης του μαθητευομένου σε μακροχρόνιο διάστημα (ίσως και για όλη τη διάρκεια της καριέρας του). Αυτή είναι μια ολοφάνερη διαφορά με τον προϊστάμενο, ο οποίος ενδιαφέρεται για αποτελέσματα στο κοντινό μέλλον.

Στην Ευρώπη, το Mentoring στον εργασιακό χώρο έχει εξελιχθεί από μια σχέση που αφορά τους νεοεισερχόμενους στο εργασιακό περιβάλλον, σε μια σχέση που αφορά τους πάντες. Δηλαδή, μητέρες που επιστρέφουν στη δουλειά μετά από μια άδεια μητρότητας, υπαλλήλους που έχουν πάρει μετάθεση από κάποιο άλλο μέρος, και νέους διευθυντές σε υψηλά ιστάμενες θέσεις. Είναι πλέον πολύ συνηθισμένο για εξειδικευμένα στελέχη να έχουν τον προσωπικό τους Μέντορα.

Στο «Νέο Σχολείο» που οραματίζονται, αναφέρονται -μεταξύ άλλων- και σε «Μέντορες». Ξεχνούν ότι Μέντορες έχουμε, απλά δεν λέγονται έτσι αλλά «Σχολικοί Σύμβουλοι». Που λέει κι ο λόγος, διότι ενώ οι εκπαιδευτικοί γενικότερα θέλουν ανά 3-4 σχολεία να υπάρχει ο Σχολικός Σύμβουλος, το υπουργείο τον έχει τοποθετήσει, σε αρκετές των περιπτώσεων, ανά 3-4 νομούς (ίδε Σχολικός Σύμβουλος των Οικονομολόγων στο νομό Ιωαννίνων και ….κάπου αλλού). Ταυτόχρονα, έτσι όπως «λειτουργεί» -ή καλύτερα, Δεν λειτουργεί- ο θεσμός των Σχολικών Συμβούλων, κάθε άλλο παρά Σύμβουλος του εκπαιδευτικού είναι -τουλάχιστον στην πλειονότητά τους. Διοργανωτής κάποιων δίωρων ή τρίωρων συναντήσεων, κάποιων παρουσιάσεων, κάποιων προτάσεων και τίποτε άλλο. Ακούνε τους εκπαιδευτικούς, είναι αποδέκτες των όποιων παρατηρήσεων ή προτάσεων τους, είναι φορείς των όποιων αλλαγών στην εκπαίδευση, είναι και …μεταφορείς προτάσεων προς την ηγεσία αλλά …ποιος τους ακούει; Τυπικά, αυτοί οι Σχολικοί Σύμβουλοι είναι για να συμβουλεύουν τον εκπαιδευτικό και παράλληλα για να αφουγκράζονται τα προβλήματα της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών και άρα να εκφράζουν τη βάση της εκπαίδευσης. Ουσιαστικά όμως, τίποτε από τα δύο δε γίνεται. Το ΠΙ, οι Σύμβουλοι του υπουργείου και ο/η υπουργός είναι που έχουν το …πάνω χέρι. Τίποτε απ’ όσα επαγγέλλεται ο όρος «Μέντωρ» και "mentoring" δε συμβαίνουν. Ο «Σχολικός Σύμβουλος» έχει καταντήσει να είναι άλλη μία διοικητική θέση στην Πυραμίδα της Εκπαίδευσης, άλλος ένας …επίτιμος τίτλος σε καθ’ όλα αξιοσέβαστους συναδέλφους, άλλο ένα γραφειοκρατικό γρανάζι.

ΥΓ. Αφορμή για τούτην εδώ την ανάρτηση πήρα, από μια επιστολή των Σχολικών Συμβούλων οι οποίοι ζητούν συνάντηση με την υπ. Παιδείας εν όψει των νέων δεδομένων στην παιδεία (κλικ για ολόκληρη την επιστολή τους)

Μαθήτρια δημοτικού ετών...102

Είναι 102 ετών, έχει εννέα παιδιά, πολλά εγγόνια, αρκετά δισέγγονα και κατέχει τον τίτλο της πιο μεγάλης σε ηλικία μαθήτριας Δημοτικού σχολείου! Η κα Ma Xiuxian δήλωσε σε δημοσιογράφους τοπικής εφημερίδας ότι πάντα επιθυμούσε να λάβει τη στοιχειώδη παιδεία, ωστόσο οι κακουχίες της ζωής δεν της το επέτρεψαν ποτέ. Έτσι οι υπεύθυνοι του δημοτικού σχολείου όταν διάβασαν το δημοσίευμα, πήραν την απόφαση να κάνουν το όνειρο της υπερήλικης γυναίκας πραγματικότητα προσφέροντάς της τη δυνατότητα εγγραφής της στην πρώτη τάξη του Δημοτικού σχολείου.

Ενθουσιασμένη η κυρία Μa πήρε τη σχολική τσάντα στον ώμο, όπου εκτός από βιβλία και γραφική ύλη έβαλε μέσα και τα απαραίτητα εργαλεία όπως ακουστικά βαρηκοΐας και μεγεθυντικό φακό και ξεκίνησε για την πρώτη ημέρα στο σχολείο.

Η θέληση της Κινέζας Ma Xiuxian για μάθηση αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είναι αργά για επιστροφή στα σχολικά θρανία!

Κωδικοποιημένες οι αλλαγές που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο και αφορά στα Γυμνάσια, Λύκεια , Πανεπιστήμια και ΤΕΙ

Α. Αναβάθμιση του εργασιακού βίου των εκπαιδευτικών και της αξίας του εκπαιδευτικού έργου. 

1. Καθιερώνεται Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης ως αναγκαία προϋπόθεση για την είσοδο στην εκπαίδευση.

2. Οι εκπαιδευτικοί που θα προσλαμβάνονται από το σχολικό έτος 2012 - 2013 σε όλα τα σχολεία και τις δομές εκπαίδευσης θα είναι αποκλειστικά και μόνον επιτυχόντες σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

3. Οι πίνακες προϋπηρεσίας κλείνουν οριστικά στις 30.6.2010. Ακολουθεί μεταβατική διετής περίοδος η οποία κατοχυρώνει τα ώριμα δικαιώματα.

4. Ειδικό βάρος στην παιδαγωγική και τη γενική παιδεία. Αναμορφώνεται πλήρως το περιεχόμενο και η διαδικασία των εξετάσεων ΑΣΕΠ, οι οποίες θα διεξάγονται ανά διετία.

5. Θεσπίζεται ελάχιστος χρόνος παραμονής των εκπαιδευτικών στον τόπο πρώτου διορισμού και είναι τα 3 έτη.

6. Ο νεοδιόριστος μόνιμος εκπαιδευτικός παραμένει επί δυο έτη ως «δόκιμος εκπαιδευτικός».

7. Καθιερώνεται ο θεσμός του Μέντορα του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού.

8. Τριμελής επιτροπή (Δ/ντης της σχολικής μονάδας, Μέντορας και Σχολικός Σύμβουλος) εισηγείται την παραμονή στην εκπαίδευση ή την μετάταξή του στη διοίκηση του δόκιμου εκπαιδευτικού.

9. Ενιαία ηλεκτρονική διαδικασία προσδιορισμού κενών οργανικών θέσεων και λειτουργικών αναγκών σε επίπεδο σχολικής μονάδας.

10. Κάθε πρόσληψη για αναπλήρωση ή αντιμετώπιση των κενών θα γίνεται από τους πίνακες επιτυχόντων του ΑΣΕΠ, με βάση τη σειρά των ενδιαφερομένων.

11. Δραστική μείωση του αριθμού των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών με στόχο την κατάργηση της ωρομισθίας.

12. Καμία μετάθεση ή απόσπαση δεν θα γίνεται, αν αφήνει κενό που δεν αναπληρώνεται.

13. Ο ορισμός των μελών των Συμβουλίων επιλογής στελεχών γίνεται υπερκομματικός μέσω της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων.

14. Καθιερώνεται πιστοποιητικό διοικητικής ή καθοδηγητικής επάρκειας, ύστερα από επιμόρφωση και εξετάσεις για την επιλογή στελεχών διοίκησης της εκπαίδευσης.

15. Θεσπίζεται συγκροτημένη διαδικασία διοικητικής και παιδαγωγικής – διδακτικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Ετήσια έκθεση δημοσιεύεται στο διαδίκτυο. Ετήσια λογοδοσία στη σχολική κοινότητα και τους γονείς.

Β. Βελτίωση λειτουργίας των ΑΕΙ

1. Εξοικονόμηση χρόνου και χρήματος από την ανάπτυξη ηλεκτρονικού συστήματος διανομής συγγραμμάτων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

2. Μικρότερα και ευέλικτα εκλεκτορικά σώματα για εκλογή μελών ΔΕΠ. Νομοθετείται συνεδρίαση τηλεδιάσκεψης με συμμετοχή Ελλήνων επιστημόνων του εξωτερικού.

3. Αίρονται οι περιορισμοί στην εισαγωγή υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση από τη βάση του 10.

To πολυνομοσχέδιο και για την παιδεία και Αύξηση του ορίου απουσιών κατά 30%

Επί του πιεστηρίου: ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΦΕΤΟΣ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ "ΔΕΚΑ" (10).

Παρουσιάστηκαν σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο, από την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου οι βασικοί άξονες του πολυνομοσχεδίου για την Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για να δείτε το κείμενο κάνετε κλικ..

Το Υπουργείο αποδεικνύεται βαλαντόμο όσον αφορά στις απουσίες των μαθητών. Διαβάστε: Ειδικά και μόνο για το σχολικό έτος 2009-2010, για το χαρακτηρισμό της φοίτησης των μαθητών Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων και Επαγγελματικών Σχολών, Ημερήσιων και Εσπερινών, τα αριθμητικά όρια κάθε είδους απουσιών προσαυξάνονται κατά τριάντα τοις εκατό (30%). Για να διαβάσετε το κείμενο κάνετε κλικ...

 

Πηγή: www.esos.gr

Τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα

Κάποτε είχαμε τα σχολειά και μας αρκούσαν. Σταδιακά γεννήθηκαν και τα παραμάγαζα (ίδε φροντιστήρια) για να "συμπληρώσουν τα κενά του δημόσιου σχολείου". Τώρα έχουμε τα πανεπιστήμια, ε να μη δημιουργηθούν και παραμάγαζα (ίδε κολλέγια) για να "απορροφήσουν τους αποτυχημένους"; Γνωρίζουμε πως η φύση απεχθάνεται το κενό -και το γεμίζει-, σύμφωνα με τη βασική Αρχή της Αριστοτελικής Φυσικής. Σήμερα διαπιστώνουμε πως και η αγορά απεχθάνεται το "κενό" και αν δεν υφίσταται κενό, το δημιουργεί τεχνηέντως.

Η ρήση αυτή του Αριστοτέλη (η φύση απεχθάνεται το κενό) επιβεβαιώνεται καθημερινά σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Ας σκεφτούμε τον τρόμο που προξενεί η λευκή σελίδα σε ένα μαθητή ο οποίος καλείται σε γραπτή εξέταση, ή ακόμα στο δημοσιογράφο μιας εφημερίδας που καλείται να γράψει ένα κείμενο. Μα και η Διοικητική γραφειοκρατία, όταν …δημιουργεί και εμφανίζει Οργανικά κενά κατόπιν εορτής, σπεύδει να τα καλύψει με ημέτερους. Ακόμη, επειδή η πολιτική φύση απεχθάνεται το ιδεολογικό κενό, οι πολιτικοί χώροι αυτοί αναγκαστικά καλύπτονται από άλλες δυνάμεις που είτε υπάρχουν, είτε δημιουργούνται. Κάπως έτσι ξεφύτρωσε και ο ΛΑΟΣ από τα δεξιά, καθώς και το ΠαΣοΚ από τ’ αριστερά. Αλλά και η παγκόσμια αγορά (ίδε διεθνείς κερδοσκόποι σήμερα, επενδυτές προχθές), απεχθανόμενη κι αυτή το οικονομικό …κενό της Ελλάδας, επενδύει σ’ αυτό.

Από τον Αριστοτέλη (horror vacui, ο τρόμος του κενού) στην απέχθεια της εκκλησίας (το κενό υπονοεί την ανυπαρξία του Θεού), από τον Tοριτσέλι στα πειράματα του Πασκάl (klik) (vide dans la vide, κενό μέσα στο κενό), όλη η επιστημονική κοινότητα σταδιακά κατέληξε ότι η φύση «δεν έχει λόγο» να απεχθάνεται το κενό, το οποίο ήταν πλέον δυνατόν να παραχθεί με τεχνικά μέσα. Έτσι κι εγώ, μετά από την ανάρτηση αυτή, φοβούμαι πως, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το τροπάριο «η φύση απεχθάνεται το κενό» κάποια μέρα θα διαβάσω στην οθόνη του υπολογιστή μου: και το κενό απεχθάνεται εσένα, ρεεεε!